Kendini tanıma çabası sosyal gelişme
umudundan da tamamen uzak duramaz,
çünkü tümüyle gözardı edilmesine rağmen, beklentilerimizi yarı yarıya karşılayan bir faktör daha vardır. Bu faktör bilinçdışı Zeitgeist, yani Zamanın Ruhudur. Bu, bilinçli aklın tutumunu telafi eder ve gelecekteki değişimleri önceden sezer. Bunun mükemmel bir örneği modern
Sanatın metamorfozu
Artık sanatın, sanat olmadığı varsayılan herhangi bir şeyden farkı kalmadı. Ama bu durum onu katlanarak büyümekten alıkoymuyor. Büyük şamatalarla durmadan ilan edilen "sanatın sonu" hiç gelmedi. Bunu yerine, kültürel aşırı-üretim, zincirinden boşanmışçasına çoğaldı. Sanat bugün hiç olmadığı kadar başarılı --peki hala sanat mı? Maddi mallar gibi sanat da piyasanın taleplerini karşılamak için durmadan kendini yeniden işliyor. Daha da kötüsü, sanatın sanatla ilgisi azaldıkça, "istisnai" olma iddiaları daha da yüksek sesle dillendiriliyor. Sanat başı dik bir biçimde gününün geçtiğini kabul edip statüsünü sorgulayacağı yerde, kendi önemini abartmanın tadını çıkarıyor. Günümüzde sanatın yegane meşru varlık nedeni, kendi kendini sanat olarak yeniden icat etmek olurdu. Ama sanattan bunu beklemek gerçekçi olmayabilir. Sanatın bunu başaracak gücü olmayabilir, çünkü hala sanat olduğunu ispatlamak için her şeyi denemiştir. Bu anlamda Baudrillard, muhtemelen sanat için gerçekten kaygılanacak son insandır.
Sayfa 21 - İletişim YayınlarıKitabı okudu
