Özelleştirme bazen işe yarar fakat özellikle gerekli düzenleyici ve denetleyici kapasiteye sahip olmayan gelişmekte olan ülkelerde, bir felaket reçetesi hâline gelebilir.
Komünistler kısıtlanmamış rekabetin toplumsal israfa yol açacağını söylemekte haklı olabilirlerdi. Fakat merkezi planlama ve her alanda devlet mülkiyeti vasıtasyla rekabeti tümüyle baskı altına almanın kendisi de ekonomik dinamizmi yok ederek çok büyük maliyetlerle sonuçlandı. Komünizmde rekabetin bulunmayış ve yukarıdan aşağıya aşını denetim konformizmi, bürokrasiyi ve çürümeyi de besledi.
Maalesef, tarihin başka bir dersi de şudur:
Zengin ülkelerin fakir ülkeleri serbest piyasa ve serbest ticaret politikalarına zorlayarak, kendilerinin yukarı tırmanmalarını sağlayan ‘merdiveni itmişlerdir’.