"Onca kitap okudum, tek bir paragrafta takılı kaldım. Diyor ki;
Ben seni kendim gibi sandım..."
Bir kez daha, anlayamadığım bir gerçekle karşı karşıya kaldım. Kendimi yok olmuş sandım, ümitsizliğin en son noktasına vardım sandım ve her şeyden feragat ettiğimde ise huzura erdim. Bana öyle geliyor ki böyle zamanlarda insan kendini keşfeder ve kendi kendisinin dostu olur. İçimizde hangi önemli ihtiyacı karşıladığını bilmediğimiz bir bütünlük duygusuna artık hiçbir şey galip gelemez. Macera peşinde kendini harap eden Bonnafous sanırım bu dinginliğe erişti. Guillaumet de karda aynı dinginliğe ermişti. Boğazıma kadar kuma gömülü halde susuzluktan yavaş yavaş boğulurken yıldızlar altında sınırsız bir sıcaklık hissettiğim o anları nasıl unutabilirim?
İçimizde böylesi bir kurtuluş hissini nasıl sürdürebiliriz? Çok iyi bldiğimiz gibi, şu insanoğlunun her şeyi bir tuhaftır. Bir şeyler kazanması için imkan verilse insan uyuya kalır, zafer kazanan fatih, gevşer, cömert zengin olsa perişan olur. İnsanları yetiştirmeyi isteyen siyasi doktrinlerin ne tür bir insan yetiştireceği önceden bilinmediği sürece bu doktrinler ne işe yarar ki? Ortaya nasıl biri çıkacak? Biz besiye çekilen hayvan sürüsü değiliz ve yoksul bir Pascal'ın dünyaya girişi, isimsiz birkaç zenginin dünyaya gelişinden daha ağır basar.
Esas olanı önceden göremeyiz. Her birimiz hiç ummadığımız bir şeylerde dünyanın en büyük sevinçlerini yaşamışızdır. Bunlar içimize öyle bir özlem bırakmışlar ki acılarımızdan meydana gelmişlerse eğer, o acıları bile arar olmuşuzdur...
Sayfa 154Kitabı okudu
/ şâirin aşkı yine doruklarda
"Giydiklerin öyle ölümsüz büzülmüş ki
Seni bir bardakta kaynayan
Âbıhayat sandım
Elim uzandığı yerde kaldı."
Insanlar felsefesi...
"Saadetimiz tam anlamıyla mükemmeldi. Bir aralık bu saadet ufkunu, belki de manasız birtakım endişe bulutlarının kapladığını görüyorum sandım. Bir sürü endişe. Büyük bir gayretle bu endişeleri uzaklaştırmak için uğraşmaya başladım ve çoğunu uzaklaştırdım. Lakin birtakımlarını kovmak mümkün olmuyordu. Bu alemde daim ve sabit bir şey yoktu ki benim saadetim de devam etsin."
Sayfa 111Kitabı okuyor
Anlaşılmak mı?
anlaşılmak mı?
çölde su aramak gibi bir şey bu Zehk...
ki ben çok uzun süre susuz kaldım.
tam kabullendim susuzluğa,
buldum.
doya doya içtim,
yılların yokluğu geçip gitti.
“Durup dururken hüzünlendi, ben gözlerimi sevmiyorum dedi. Neden? Çünkü susmuyorlar. Sandım ki gözlerim hiçbir şeyi gizleyemiyor, o anda ne hissediyorsam belli ediyor demek istiyor. Aynaya baktığımda fazla konuşuyor gözlerim dedi, gözlerimi sevmiyorum, gözlerimin gördüklerini sevmiyorum
Sayfa 298Kitabı okuyor
İpek ki kılıcım ahret ikiziymiş, öptüm!
Sandım, soyum rüzgârdır, soyundum
Tanımadığım suların ipek tenine.
“Terk edilmek ve sevgisiz kalmak kadar büyük bir şey demek ki.”
“Öleceğimi sandım, ama sonunda hepsini hatırladım işte.”
Durup dururken hüzünlendi, ben gözlerimi sevmiyorum dedi. Neden? Çünkü susmuyorlar. Sandım ki gözlerim hiçbir şeyi gizleyemiyor, o anda ne hissediyorsan belli ediyor demek istiyor. Ayanaya baktığımda fazla konuşuyor gözlerim dedi, gözlerimi sevmiyorum, gözlerimin gördüklerini sevmiyorum.
Sayfa 298 - Can, 13. BaskıKitabı okudu
... "Yıllar boyunca devleti temsil ettiğimi sandım" diyordu. "Sonra kendi kendime devletin beni temsil edip edemeyeceğini sordum. Bir de baktım ki onlar beni temsil edecek dürüstlükte ve düzeyde değil."...
Ben sandım ki o zamanlarda hayatımın sonuna kadar mat 2 calisicam
"Uyanmanı bir yıl boyunca beraber bekledik Kumru. Benden çok o bekledi. Çocuk hastanede yaşıyor gibiydi... Öyle sandım. Belli ki yanlış anlamışım..." dedi babam
tereddütle,
"Her neyse, ben yalnızca baban olarak bu ilişkiyi desteklediğimi ve çok doğru bir seçim yaptığını ekleyecektim
Beni yalnızca baban olarak değil, arkadaşın olarak da gör. Sana çocukluğunu tekrar veremem, geçmişi geri getiremem, seni elinden tutup okula götüremem. Sana boyunun yetişmediği mutfak tezgahında güzel bir yemek hazırlayamam artık. Senin üç yaşında yanında olamam Kumru, beş yaşında yanında olamam, on yaşına dönüp
saçlarını okşayamam ama şimdi, tam şu an buradayım, yanındayım kızım. Bir daha asla yalnız kalmayacaksın. Sana söz veriyorum. İIk hedefim de seni arkadaşlarından daha
çok tanımak olacak." dedi gözyaşları içinde gülümseyerek.
Onunla aynı haldeydim. Gözlerim dolu, dudak kenarlarım yukarıya dönüktü. Şimdi içimde bir şeyler gerçekten de iyileşiyordu işte. Şimdi eski Kumru gerçekten de geri dönüyordu işte, hem de eski yaralarının bile iyileşmek üzere olduğunu hissederek...
"Yarın fizik tedavilerin için bir merkeze gideceğiz, tedavilerine başlayacağız." dedi babam,
"Sonra seni o çok hayal ettiğin sahnede dans ederken izleyeceğiz." Babamı gözlerindeki parıltı kalbime işlemişti.
