Neil Gaiman’ın okuduğum ikinci kitabı. Şu aşamada Yokyer bu kitaba ağır basıyor, zira Yokyer daha kapsamlı bir roman. Kitapları birbiri ile kıyaslamıyorum ama Neil’ın tüm kitaplarını okuduğumda içlerinden birinin benim için referans olması hoşuma gider. Yolun Sonundaki Okyanus hikâye olarak tasarlanan ama romana dönüşen bir kitap. Neil Gaiman’ın düş gücü ve akıcılığı çok tatmin edici.
Adı olmayan ana karakterimiz cenaze dolayısı ile çocukluğunun geçtiği yere gelir ve kendini Hempstock’ların arazisinde geçmişini hatırlarken bulur. Hempstock’lar ana karakterimizin çocukluğunun önemli bir parçasıdır ve karakterimiz ihtiyar Bayan Hempstock’u gördüğünde kitap 7 yaşında bir çocuğun anlattığı fantastik bir hatırata dönüşür.
Fantastik öğelerin normal yaşamın bir parçası gibi gösterilmesi, yaşamın bu fantazyadan oluşması, bu gerçekçiliğin bize bu kadar saydam yansıması Neil Gaiman yaratıcılığının başarısıdır.
En kısa zamanda diğer kitaplarını ve Sandman serisini okumayı planlıyorum.
the sandman serisinin yazarı neil gaiman tarafından yazılmış benim de kütüphanemde bulunan bir kitap. hayatın anlamı üzerine yazılmış inceliği ile ters orantıda çok anlam içeren bir grafik-roman.
bir insan formunda (daha çok bir kadın formunda) yansıtılan 'ölüm'ün bakış açısından yansıtılan basit bir gün. mucizeler aslında o kadar çok, o kadar göz önündeler ki sıradanlaşıyorlar ve farkına bile varmıyoruz. aslında basit sayılabilecek bir günün ne kadar anlam ifade ettiğini de.
'...sonra uyanıyorum, kendimle yüzleşiyorum.
Ve hala buradayım.
...bu gerçekten korkunç.'
Kısa kısa, bağlantısız hikayelerden oluşuyor. En sonuncusu favorim. Bu kadar fantastik olup da bu kadar karamsar olmayı herkes başaramaz. Çok, çok sevdim.
Düş ÜlkesiNeil Gaiman · Laika Yayıncılık · 2011655 okunma
Yorumun aslı --> yaprakonur.wordpress.com/2016/12/27/the-...
Ön Not: Ben bu kitabın İthaki Yayınları tarafından Elif Ersavcı çevirisi ve The Sandman, Cilt 1: Prelüdler & Noktürnler adıyla basılan versiyonunu okudum.
Dün gece okuduğum kitabı bitirip de hala uykuya dalamayınca Sandman'i aldım elime, Düşler Lordu kesesinden kumlarını çıkarıp gözlerime serpiştirsin diye...
Ama sonuç beklediğimden farklı oldu, beni kendi rüyalar alemime götürmek yerine Neil Gaiman'ın düşlerinde bir yolculuğa çıkardı Sandman ve ilk cilt Prelüdler & Noktürnler'i bitirmekle kalmadım üzerine ikinci cilt Bebek Evini de yarıladım.
Sandman'in adını çok duymuşsam da kendisiyle yeni tanışıyorduk; bu tanışma o aciz durumdayken oldu ve hikaye onun tekrar gücüne kavuşmasını anlattı. Yolculuk boyunca da aşina olduğum ve olmadığım pek çok DC kahramanıyla karşılaştı, hatta hikayelerin bir bölümünü onların ağzından anlattı. Ayrıca birçok edebi esere de göndermeler yaptı...
Hazal Çamur'un bu göndermeleri bir bir ele aldığı Kayıp Rıhtım (kayiprihtim.com/inceleme/sandma...) incelemesini kesinlikte tavsiye ederim, ben o kadar derin bir yazı kaleme almayı başaramayacağım.
Çeviri ve baskı kalitesi inanılmazdı. Elif Ersavcı İçeriden Ölmek çevirisiyle hayranlığımı kazanmıştı ama Sandman çevirisi bu hayranlığımı ayrı bir boyuta taşıdı, herhalde bu eser daha şiirsel bir dille çevrilemezdi.
Söyleyebileceğim çok fazla şey yok aslında, gerçek anlamda bayıldım. Çizgi romanlarla tanışmak isteyen okurlar için iyi bir başlangıç olacağına inanıyorum. Emeği geçen herkesin ellerine sağlık!
Bebek Evi de dün gece beni uykusuz bırakmak suretiyle bitti... Demek ki neymiş? Sandman uykuya iyi gelmiyormuş.
İkinci cilt olan Bebek Evi'ni ilk cilt kadar beğenmedim. Kafamı karıştıran, muhtemelen daha sonraki ciltlerde farklı şekillerde karşımıza çıkacak bölümleri vardı.
Çevirisi yine ilk cilt kadar mükemmeldi, editörlük sırasında gözden kaçmış birkaç hata vardı ama.
Bir sonraki cildi merakla bekliyorum.
