LOJMAN
Lojmanda oturmak ayrı bir yaşam tarzı. Herkesin kocasının aynı işi yaptığı bir aileler topluluğu bu. Çalışmayan kadınlar için standart bir hayat: Sabah aynı saatte, hatta aynı dakikada evinden çıkan üniformalı kocalar, pencereden kocalarının servis araçlarına binişini seyreden kadınlar, öğleye kadar ev işleri, öğleden sonra kadın
http://www.hakanevrensel.com/guneydogudan-oykuler-2/Kitabı okudu
Yaşadığım her günün değerini biliyorum. Çünkü hayatın ne kadar değerli olduğunu öğrendim. Beni gören birçok insan otuz yaşından küçük olduğumu düşünüyor ve benimle yaşıt diğer kadınlardan çok daha ciddi durduğumu söylüyor. Kanserle geçirdiğim günlerden sonra hiçbir şeyi, özellikle de hayatı hafife almaz oldum. Artık hiçbir günümü boşa geçirmiyorum. Çektiğim acıların karşılıklarının olduğunu öğrendim. Kansere yakalanmasam tamamen farklı biri olurdum. Babam sakince bilgeliğe ulaşmayı başardığımı söylüyordu. Sanırım başardım.
&şimdi bile sana rağmen ipi nasıl olup da göğüsleyebildiğime şaşırıyorum bazen ama elbette kibir dolu bir üstünlük duygusunu aşamadan &hiçbir yere ait değilmişim, bırakıp geldigim ülkemle bu ülke arasında asılı kalmışım duygusunu yenemiyorum. &Son zamanlarda yüzüme bir şey arıyormuş gibi bakışı ve bende artık canlanmayacak bir şeyden,
Ne zaman 'hiçbiri' olmayı kabul edip, ruhumu özgür bıraktım, sanırım o gün 'hepsi' olmayı başardım.
Sayfa 296Kitabı okudu
''Kendini nasıl sevdirdin bana?''
Martin güldü. ''Bilmem'' dedi. ''Sanırım seni severek başardım bunu, çünkü seni o kadar sevdim ki, senin gibi yaşayan, nefes alan bir kadının yüreği şöyle dursun, bu aşkın şiddeti taştan bir kalbi bile eritirdi.''
Sayfa 229Kitabı okudu
"Kendini nasıl sevdirdin bana?"
"Bilmem, sanırım seni çok severek başardım bunu. Çünkü seni o kadar sevdim ki, bu aşkın şiddeti taştan bir kalbi bile eritirdi."
