“Burada güzel şeyler yaratabilmek çok daha iyi. Neredeyse yarım kalmak üzere olan bir hayatı yeniden canlandırmak da öyle.”
“İşimi yaparken bunu şimdiye kadar öğrenmiş olmam gerekirdi. Yıkmak o karanlığı iyileştirmez ya da yok etmez.”
“Şu anda küçük bir yıkım yaratmak üzereyiz.”
“Bu farklı. Yeni bir şey yaratmanın yolunu açıyor.”
“Bu şekilde bakmak hoşuma gitti.”
“Benim de.” Dudağımın kenarına bir öpücük kondurmak için eğildi ama elinden kurtuldum. “Hayes,” diye tısladım. “Ailen.” Sırıttı. “Sanırım seni her yerde, mümkün olduğunca sık öpmeyi alışkanlık haline getirmeye çalışacağım.”
Yanaklarım kızardı.
“Şu anda bu konu hakkında konuşamam.”
“Ama bir gün konuşacağız. Ayrıca bu, benden kaçmayı bırakman gerektiği anlamına geliyor.”
1994’te yaşım kırk yediyken emekli oldum, karım Kim de daha otuz yedisinde. Emeklilik çalışmamak anlamına gelmiyor. Karıma ve bana göre bunun anlamı, beklenmedik altüst edici kuralları bertaraf etmek. Kısaca ister çalışırız, ister çalışmayız, ama servetimiz kendiliğinden katlanıyor, hem de enflasyondan etkilenmeksizin. Özgürlüğün anlamı bu sanırım. Mal varlıklarımız kendi başlarına üreyecek kadar çok. Bir ağaç dikmekten farkı yok. Yıllarca sularsınız, derken gün gelir artık bir şey' yapmanıza gerek kalmaz. Kökleri yeterince derinlerdedir. Ve ağaç size keyif verecek gölgeyi sağlar.
Bu kıza asla hayır diyemezsin. Yapamayacağı bir şey yok! Sanırım bir atı tavuğa dönüştürebilir. Olağanüstü biri, nasıl olduğunu sana anlatamam.
Sayfa 36 - Ayrıntı Yayınları III
Ve sanırım artık sanada hacet yok (>
Azra hacet yok , halim sana ayandir .
Dile gerek yok , sessizliğim sana beyandir .
Söze lüzum yok , susuşum sana kelamdir.
Kelama ihtiyaç yok ,aşk sana figandir ...