Beyaz Eldiven Sarı Zarf
Günaydınlar sevgili kitap severler
Bugün sizlerle #celilöker #beyazeldivensarızarf kitabından bahsedeceğim.
Kitabın içinde 8 polisiye öykü var. Ben kitabı okuduktan sonra polisiye öykülere biraz mesafeli olduğumu anladım. Ben polisiyeyi uzun uzun okumayı seviyorum.
Kitapta yazarın diğer kitaplarında yer alan emekli pilot taze dedektif Remzi Ünal yine yer alıyor ama çok başka karakterler de var.
İlk öykü kitaba ismini veren öykü Beyaz Eldiven Sarı Zarf tekerlekli sandalyedeki kadının, kaybettiği zarfını bulmasını konu ediyor.
Kendini oğullarına öldürtmeyi planlayan adamı sonraki öyküde okuyoruz. Çok tuhaf bir karakter kendisi.
Fal hikayesinde hırsız bir falcının bir çifte Eros’un okunu fırlatmasını okuyoruz.
Ölmek üzere bir kadının, anahtarının, açtığı kapıdan geçiyoruz sonraki hikayede. Kapıyı kapatıp sakince bekliyoruz kapının ardında.
Hikayeler biraz kopuk kopuk kalmış sanki bu kitapta. Çok tat alamadım. Ancak yazarın diğer kitaplarına da mutlaka tekrar şans vereceğim.
Geçtiğimiz senelerde kaybettiğimiz Celil Öker’i bu kitap vasıtasıyla saygıyla anıyorum. Kalemine sağlık, ruhuna değsin.
Beyaz Eldiven Sarı Zarf 
Celil Oker
Bunun bir serap olduğunun farkındayım elbette. O kadar kolay kanacak biri değilim ben. Sanki ben çok memnunum seraplara doğru koşmaktan! Umuda kapılmaktan hoşlanan biri miyim ben?
Sayfa 141Kitabı okudu
19.04.2024
Bu gece içtiğim kaçıncı kahve saymadım. Pek de kahve sevmem aslında. Ama nedense bugün hem kahve hem de sigara ihtiyacım varmış gibi hissettim. İhtiyacımı fazlasıyla aldım galiba. Kahvenin tadından mı olsa uykusuz kalmak istediğimden mi olsa pek anlam veremedim. Ama nedense tadı bir cazip geldi. Bilirsin çay severim ben. Demlediğin zaman bile taa
Hayranlığı bu kişilerin fikirlerini o kadar benimsemesiyle tamamlanıyordu ki, kırk sekiz saat geçtiğinde bu fikirlerin kendine ait olmadığını unutmuş oluyordu. Bu yüzden de, benim mütevazı tezimle ilgili olarak, Saint-Loup, sanki bu tez ezelden beri onun beyninde yer almış ve ben de onun arazisinde avlanıyormuşum gibi, bana sıcak bir hoş geldin deyip onaylaması gerektiğini düşündü.
Sayfa 105Kitabı okudu
Öğretmenlik her yiğidin harcı değil.
Sanki bunu ben yaşamış gibi oldum. Keşke nefret ettiğim öğretmenlerde böyle yok olsa. Hadi yok olmalarını geçtim artık eğitim vermesinler oda yeter.
(Sebebi de Eğitim hayatımdaki bazı öğretmenlere duyduğum ciddi nefret yüzünden öğretmenliğe önyargılıydım ve yine, tanıştığım yüreği güzel hocalarım sayesinde cesaretlenip bölümümü okuyabildim ama hala öğretmenlik yapmaya çekiniyorum. Bi gün öğretmenlik yaparsam hiçbir çocuğun yüreğindeki acının sebebi olmak yerine yüzündeki tebessümün sebebi olurum inşallah.)
Yalnız kalmak, terk edilmek, unutulmak...Bunların hangisinden daha çok korkuyorum?
Belki de unutulmak en kötüsü.
Yalnız kaldığımda bir yerlerde birinin beni düşündüğünü hayal edebilirim hep.
Terk edildiğimde özlendiğimi, o kişinin yaptığından pişman olduğunu hayal edebilirim.
Unutulduğumda ise hayal edecek hiçbir şey bulamam.
Sanki bu dünyada hiç var olmamışım gibi.
En kötüsü de beni unutan kişiye öfkelenmem söz konusu bile olamaz, çünkü o bunu bilerek yapmamıştır ki.
Senden
Seni,senden de yakın,yalnız ben tanıyorum,
Sana,seni en sıcak bir ben anlatıyorum.
Kimse varamaz senin ben kadar yakınına;
Çok zamanlar kendimi sanki sen sanıyorum.
Sana seni anlatsam,anlatırım kendimi.
Sende seni ararken kendimi arıyorum.
