Mutlu olun diyor sanırım.bazen elde değil
"Bre insan! Dertlerin az mı geliyor da yeni dertler uyduruyorsun?sanki iyi durumda mısın da,ikide bir kendi kendini kötülemeye özeniyorsun...Ne diye yeni yeni çirkinlikler yaratmaya çalışıyorsun; içinde ve dışındaki dünyada o kadar çok çirkinlikler var ki...sanki çok mutlu ve rahat mısın ki rahatının yarısı sana batıyor."
Öyle mi hissettiriyor gerçekten
Okuyup bir köşeye bıraktığınız kitaba Montaigne gizlice gelip bir seyler daha ekliyor sanki zaman zaman
İş bankasıKitabı okuyor
Ve talih sanki ömrümüzün son gününü bekliyor, uzun yıllar boyunca yaptığını bir anda yıkma gücü olduğunu göstermek için.
İnsanı öldürmek için gün ışığında, geniş meydanlar ararlar ama onu yaratabilmek için karanlık köşelerde gizlenirler. Sanki insanı var ederken utanıp gizlenmek bir görev, onu öldürmeyi bilmekse adeta bir şereftir. Biri günah, öteki sevaptır.
Sayfa 93Kitabı okudu
Açken başka adamım sanki, yemekten sonra başka. Keyfim yerindeyse, hava da güzelse kötü kişi değilim:
Ama bir nasır canımı yakmaya görsün, asık suratlı, aksi, yanına yaklaşılmaz bir adam olurum.
Aynı atın yürüyüşü bir rahat gelir bana, bir rahatsız; aynı yolu bir uzun bulurum, bir kısa; aynı biçim bir hoşuma gider, bir zıddıma.
Bir gün her işe yatkınım, bir başka gün hiçbir şey gelmez elimden.
Bugün sevindiğim şeye yarın üzülebilirim.
İçimde durmadan değişen, ele avuca sığmayan bir sürü duygu. Kara kara düşünceler, derken bir öfke; ağlamaklı bir haldeyken, birdenbire taşkın bir sevinç.
Kitapları karıştırırken bakarım, dün içinde türlü güzellikler bulduğum, oldukça coştuğum bir yer bugün bir şey demez olmuş bana:
Eviririm, çeviririm, orasını burasını okurum, nafile: O sayfalar boşalmış, yabancılaşmıştır artık benim için. Kendi yazılarımda bile her zaman, ilk duyduğum düşündüğüm şeyleri bulamam.
Burada ne demek istemişim acaba derim; değiştiririm çok kez ve yitirdiğim ilk anlamın yerine ondan değersiz bir yenisini koyduğum olur.
Aynı yolda bir gider bir gelirim:
Düşüncem her zaman ileri götürmüyor beni; bir o yana, bir bu yana yalpalıyor, gelişigüzel:
Bakıyorum da öyle çürük taraflarım var ki söylemeye zor varıyor dilim. Sağlam oturaklı neyim var? Her an senleyip düşebilirim. Gözlerim bir şöyle görüyor, bir böyle. Açken başka adamım sanki, yemekten sonra başka. Keyfim yerindeyse, hava da güzelse kötü kişi değilim: Ama bir nasır canımı yakmayagörsün, asık suratlı, aksi, yanına yaklaşılmaz bir adam olurum. Aynı atın yürüyüşü bir rahat gelir bana, bir rahatsız; aynı yolu bir uzun bulurum, bir kısa; aynı biçim bir hoşuma gider, bir zıddıma. Bir gün her işe yatkınım, bir başka gün hiçbir şey gelmez elimden. Bugün sevindiğim şeye yarın üzülebilirim. İçimde durmadan değişen, ele avuca sığmayan bir sürü duygu. Kara kara düşünceler, derken bir öfke; ağlamaklı bir haldeyken birden bire taşkın bir sevinç. Kitapları karıştırırken bakarım, dün için türlü güzellikler bulduğum, okudukça coştuğum bir yer bugün bir şey demez olmuş bana: Eviririm, çeviririm, orasını burasını okurum, nafile: O sayfalar boşalmış, yabancılaşmıştır artık benim için.
Sayfa 102Kitabı okuyor
Bakıyorum da öyle çürük taraflarım var ki söylemeye zor varıyor dilim. Sağlam oturaklı neyim var? Her an sendeleyip düşebilirim. Gözlerim bir şöyle görüyor, bir böyle. Açken başka adamım sanki, yemekten sonra başka. Keyfim yerindeyse, hava da güzelse kötü kişi değilim ama bir nasır canımı yakmayagörsün, asık suratlı, aksi, yanına yaklaşılmaz bir adam olurum. Aynı atın yürüyüşü bir rahat gelir bana, bir rahatsız; aynı yolu bir uzun bulurum, bir kısa; aynı biçim bir hoşuma gider, bir zıddıma. Bir gün her işe yatkınım, bir başka gün hiçbir şey gelmez elimden. Bugün sevindiğim şeye yarın üzülebilirim.
Sayfa 102 - İş BankasıKitabı okudu
°
Ve talih sanki ömrümüzün son gününü bekliyor, uzun yıllar boyunca yaptığını bir anda yıkma gücü olduğunu göstermek için.
°
Sayfa 66 - İş bankasıKitabı okudu
Acılarda öğretici bir yan vardır hep; gözyaşı düşüncemizi yıkar temizler sanki, berraklaştırır.
Ve talih sanki ömrümüzün son gününü bekliyor, uzun yıllar boyunca yaptığını bir anda yıkma gücü olduğunu göstermek için.
Sanki dokunuşumuzla mikrop saçıyoruz, güzel ve iyi olan ne varsa elimizle dokunarak bozuyoruz. Erdemi o şekilde kavrıyoruz ki, onu aşırı sert ve şiddetli bir istekle kavrayacak olursak bozulacaktır.
Sanki yaptıkları hiçbir şeymiş gibi anlatır Montaigne, meşguliyetini anlatma biçimi ise etkileyicidir: bir kitabı karıştırır ama okumaz, düşlerini söyler ama yazmaz, tüm bunları tasarlamadan, fikirlerinde devamlılık peşine düşmeden yapar.
Sayfa 43 - Alfa YayınlarıKitabı okudu
