Güler, gülümser bir şakacı,
Güldürür, düşündürür,
Arada-bir durur, gözleri dalar,
Neler söyler, neler susar..
Yoksa, çok acı bir şakayı
Şakadan da olsa,
Çok yalın bir karanlığa mı saklar..
Oynadığı oyunsa,
Yaşamda oynadığı
Oyununu mu yaşar..
Oyunda yaşadığı,
Yaşamını mı oynar..
Yaşarcasına, oynarcasına.
Öyküler anlatır olmuşcasına,
Sonunu mutlu bağlar,
Gider evinde ağlar.
Arafat’ta Bir Çocuk
En çok üzüldüğü,babasıyla inatlaşması idi.Okulda şapkanı çıkar demelerini aldırmıyordu.Sözlerin yarısını anlarsa yarısını aldırmazdı.Bakışları hep dalgındı.Hiç konuşmuyor ve hep susuyordu.
Eğitimciler çaresiz kalmışlardı.Bir tanesi,” Sanki aramızda bir duvar var,
Sözlerim ona ulaşmıyor”diyordu.
Şapka olayı,düzene uymayan bir görünüşteydi ama kimseyi tedirgin ettiği yoktu.Çocuğun inadını,başkaldırdığını gösteriyordu.
Çocuk hergün şiddetini artırarak yarattığı olaylardı.Yüzünde aptalca gülümsemeyi sıyırıp atmıyordu.
Yarattığı iki olaydan sonra sınıftakileri de okuldakileri de sindirmişti.Yanına kimse yaklaşamıyor ve bazen de cebindeki çakıyı gösteriyordu.Efelenerek dolaşıyordu.
Sayfa 10 - İnkyKitabı okudu
Arafat’ta Bir Çocuk
Çok uzun siperlikli,kırmızı,mavi,sarı.
dilimli bir boyacı gözlerinin üstüne
dek indirdiği şapkayı hiç çıkarmıyor-
du başından.Şapkanın üzerinde boya
fabrikasının adı yazıydı.Kıyıdan köşeden tel tel saçı görünmesin diye.
sıkı sıkı çekiştiriyor,önüne baktığında
bir şey göremez oluyordu.Öğretmen bile bir şey söylediğinde,görebilmek
için başını iyice arkaya atması gerekiyordu.Şapkayı eski eşyaların atıldığı bir yerde bulmuştu şapkayı.Okulda,evde,sokakta hep başında idi şapka.Babası pis şapkayı çıkarmasını istemiş.Çocuk çıkarmayınca çocuğu iki tokat atmıştı
Çocuk şapkayı tekrar başına geçirmiş
onunla yatağa yatmıştı.
Sayfa 9 - İnkyKitabı okudu
Aşk ne midir?
Sokakta çok genç aşık bir genç admala tanışmıştım.
Şapkası eskiydi,
paltosu yıpranmış,
Ayakkabısından sular geçiyordu ve gönlünden yıldızlar...💫
Victor Hugo