Burada, Saragur, Onogur ve Utigur gibi isimlerin aynı bileşeni içerdikleri ve sırasıyla “Sarı Uygurlar”, “On Uygurlar” “Üç Uygurlar” olarak çevrilebileceği varsayılmaktadır.
GUPTA ÜZERİNDE BAYRAK DALGALANINCA
Göçebe gruplarının savaşları dur durak bilmezdi: Tatarlar ve Moğollar, Merkitler ve Keraitler,
Naymanlar ve Uygurlar, Katay Çin Seddi’nden Batıdaki Orta Asya dağlarına kadar, yüksek çayırlar
üzerinden geçiyor, geçiyorlardı. Fakat bu savaşlar bizi alakadar etmez. 12. yüzyıl sonuna geliyor ve
Temuçin,
Kam
“Türk- Tatar boyları arasında büyücüye genel olarak kam adı verilirdi ki, hâlen Sibirya Tatarları, Sarı Uygurlar ve benzeri bozkır halk bu kelimeyi kullanmaktadır.”
Sayfa 37Kitabı okudu
GERCEK DİN KÖKTENGRİ SONRASINDAKİ ÜTOPİK VE SEMAVİ DİNLERİ ( 1 )
Bütün bu ikili tipolojik tasnifleri Türk din tarihine uyguladığımız zaman bu tasniflerin Türk din tarihinin iki dönemine uygun düştüğünü ve bu dönemleri karşıladığını görürüz. İşte bu tasniflerden hareketle biz, Türklerin dini tarihinin ilk dönemini “Geleneksel Türk Dini“, ikinci
Ön Türk’ler! Yani Türk’lerin ataları. Türk Tarihinde henüz son 100 yılda gün yüzüne çıkartılabilmiş ve günümüz teknik imkanlarıyla ana hatlarına ve kısmen de olsa detaylarına vakıf olabildiğimiz Ön Türkler dönemi tarihimiz açısından fevkalade öneme sahiptir. Öncelikle Ön Türk ifadesini netleştirmemiz gerekiyor. Ön Türkler, Türk olarak
Fazla bir askerî varlık gösteremeyen Kansu Uygurları, 940’tan sonra Liaoların (Kıtanlar), 1028 yılından sonra Tangutların, 1226’da Moğolların hâkimiyetine girdiler. Günümüzde Sarı Uygurlar adıyla varlıklarını sürdürmektedirler.
( Uygurlar )
Sayfa 218Kitabı okudu
