Hatırla...ben bir zamanlar seni anlamak için oradaydım.Bir gün yanı başında, güzel anlarda saklıydım.Omzuna yaslanmış kulağına bir şeyler fısıldarken,kafanı dizime koyup konuştuğumuzda, o zamanlar iyiki vardım. Sanki hiç yan yana oturmamış,bir fotoğrafa sığmamış, ya da beni bağrına hiç basmamış gibi nasıl kalpsiz oldun. Gün gelir herkes gider ve sarılmak için açtığın bütün kollar seni ittiğinde, ayağına taşa değmesin ama tutunacak kimsen olmadan düştüğünde, en güzel hallerinle bile sevilmediğini hissettiğinde,kusurlarının bile tapılırcasına sevildiği o yeri hatırlayacaksın...
Cehennemsen yanalım derdim, cennetinden sıkılanlarla aran nasıl ?
Oturduğun bir masada aşktan bahsedildiğinde , kimsenin senin kadar çok sevilmediğini farkedeceksin. Sevilmiş olmak insanı üzermi ? Seni üzecek. Özlersen ve gelemezsen ve giderse ağrına , sevda bu gurur dinlemez,tutarsa başında bir ağrı , dokunursa bir yanına,ben sana ömrümü veririm ama yüzüne öyle kayboluyor gibi bakamam artık...