Bülent Somay ile yeni yeni tanışıyor ve bundan inanılmaz keyif alıyorum. Bu kitap sanatçının sevdiği şarkılar üzerinden hayata ve var olmaya ilişkin damıtılmış düşüncelerinden oluşuyor...
Böyle bilge ve sahici bir dost edinmek, üstelik sadece kitabı okuyarak bunu başarmak eşsiz bir deneyim bence. Yazara teşekkürü borç bilirim. Bir sanatçı ile içsel bir sohbet deneyimi yaşamak isteyen herkese (ve tabii Cohen seviliyorsa) kitabı tavsiye ederim.
Kitaba 8 vermenin tek nedeni, bitmesi diyebilirim. İyi okumalar
Kitap beklentilerimi karşıladı. Hatta beklentimin baya bir üstündeydi. Ben aynı cümlelerin tekrar edildiği yazarken kendi hislerini yazdığını sanan aslında kendini kandıran bir yazarın yazdığı bir kitap beklemiştim. Genelde bu tarz kitaplar öyle olur çünkü. Bu kitaptaki cümleler baya özgündü. Ve gerçekten hissederek yazıldığı anlaşılıyordu. Yazan kişi yazılanı gerçekten sevmiş belli. Şiir kısımlarını anlamak biraz zordu. Cümleler çok devrikti çünkü. Ama şiirin anlaşılmak için yazıldığını düşünmüyorum. Hissetmek için yazılır bence. Kitap da hissetmek için yazıldığına göre bu bende olumsuz bir etki yaratmadı. Kitabın sonunda şarkı önerileri vardı onları da ilk fırsatta dinleyeceğim. Kitabın ilk 50 sayfası bir tık boğucuydu. Onu da söylemeden geçemeyeceğim. Ama cümleler özgün olduğu için okumaya devam ettim. Kitapta resimler ve şiirler olduğu için kitap akıcıydı. Okumak isteyen herkese tavsiye ederim. Herkes okuyabilir. Özellikle kitap okuma alışkanlığı kazanmak isteyen herkese tavsiye ederim. Bu tarz kitaplar işe yarayabilir okuma alışkanlığı kazanmalarında. Tabi özgün bir şekilde yazılmış olanları. Kalıplaşmış cümleleri tekrar etmeyenleri. Baya uzun bir inceleme oldu. Sanırım ilk defa bu kadar uzun yazdım. Bayadır yazmadığımdan olsa gerek. Iyi okumalar
şiir ve şair Neruda. Parmağınızla işte şiir bu. İşte şair bu diyebileceğiniz yerdesiniz. Sakın bir yere ayrılmayın. Kelimelerin dans edişini izleyin.
Neruda Usta demek yeterli olmayacak.
...
360 syf.
10/10 puan verdi
1930'ların great depression'la sarsılmış güney amerika'sında, maycomb denilen kendi halinde bir kasabada büyüyen ufacık bir kız çocuğunun(scout) ağzından anlatılmış; yazıldığı 1957 yılında amerika'da temel bir mesele olan ırk ayrımcılığı, sosyal hiyerarşi, ayrıca çocuk eğitimi gibi konulara güzellikle değinmiş bir romandır.
harper lee'nin tek romanıdır bu, ve bayağı da otobiyografiktir: scout gibi mrs. lee de 1930'larda alabama'da ufak bir kasabada yetişmiştir, onun babası da avukattır, o da küçük yaşında zencilerin haksızca beyaz bir kadına tecavüzle yargılanıp suçlu bulundukları, sonra masumiyetlerinin ortaya çıktığı bir davaya tanık olmuştur. ayrıca belli ki, bitirmese de bir dönem hukuk eğitimi almış olması kitaptaki dava ve avukatlıkla ilgili kısımları hoş ve inandırıcı kılmıştır.
kitaba adını da vermiş bülbül metaforuyla ilk olarak, noelde babaları çocuklara bir tüfek hediye ederken karşılaşırız. atticus onlara, her şeye ateş edebileceklerini, ama bülbülleri öldürmenin günah olduğunu, çünkü onların insanlar için şarkı söyleyen çok masum yaratıklardan başka bir şey olmadıklarını söyler. bütün kitap boyunca bülbülü öldürmek, bir leitmotif gibi suçsuzların haksızca zarar gördüğü yerlerde ortaya çıkar; tecavüzle suçlanan zenci, babası tarafından psikopat yapılan boo, ailesi tarafından istenmeyen dill örneklerinde olduğu gibi.
No 26 ama daire 7siz 7 numara
Mine -nâmı değer İnci Küpeli Kızımız- yanlışlıkla internete şarkı söylediği bir videosu düşüp patlayan bir şarkıcı adamın daha iyi haberini yapabilmek için onunla aynı binaya oturmasıyla başlıyor, konu alıyor da diyebiliriz. Ama şunu diyeceğim ben kitabı çok önceden okumuştum bu yüzden Efe’yle (yani o şarkıcı) aynı binaya oturmasını bilerek mi
… +584
Hedefi tutturabilirsen, saksağanlara dilediğin kadar ateş et ama unutma ki bir bülbülü öldürmek günahtır.
Bülbüller sadece bizi keyiflendirmek için öterler. İnsanların bahçelerini didiklemezler, mısır ambarlarına yuva yapmazlar. Kalplerini bize açıp Şarkı söylemekten başka bir şey yapmazlar. İşte bu yüzden bir bülbülü öldürmek günahtır...
