Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.13
96 syf.
10/10 puan verdi
Öğretmen yazarlardan Metin Mete yine kültürle yoğrulmuş bir kitapla çıkmış karşımıza. Buram buram Anadolu ve Anadolu değerleri kokan kitapta aynı zamanda yardımlaşmaya, birlik içinde hareket etmeye tanık oluyoruz hatta biz de heyecanla o çabanın parçası hissediyoruz kendimizi. Tam umutların tükendiği noktada ise sürpriz bir son sarmalıyor bizi. Şarkı ve türkülerle, şiir ve meddah hikayeleriyle de zengin bir şölene dahil olduğunuzu çıtlatmak isterim. Teşekkürler Metin Mete
Organ bağışı için üretilen bir klon olduğunuzu öğrendiğinizde ne hissederdiniz? Dış dünyayla bağlantınız yok, hayat sizin için yetişkin olana kadar bir araziden ibaret. Günümüzde de aslında böyleleri yok mu? Bir klonun duyguları olabilir mi? İnsan gibi görünen doğum dışı meydana getirilen bu varlıklar insan sayılabilir mi? Bu çerçeveden çıkmak ve hayatları için bu bağışçıların kurtuluş çaresi nedir? Bu kitap bu sorulara yanıt veriyor, konuyu çok ilginç buldum.
İtiraf etmeliyim ki kitabın ismi bana biraz itici geldi, kapağıyla da beraber kalitesiz bir kitap durduğu için siz de ön yargı yapabilirsiniz. Bilmelisiniz ki elinizde Nobel ödüllü yazar Kazuo Ishiguro’nun ve Times tarafından belirlenen İngilizcede yazılmış en iyi 100 romandan biri duruyor. Ama isim, anlatıcı olan Kathy’nin bebeği olmayan bir annenin sonradan mucize gibi doğan bebeğine “Bebeğim, bebeğim; beni asla bırakma!” diyerek sıkıca sarıldığını hayal ederek dinlediği bir şarkı olan “Never Let Me Go” şarkısından geliyor. Okul gibi bir yerde bağışçı diye yaşıyorlar ve onlara dokunamayan idarecileri, onlar yanından geçerken ürken insanlar var. Bir süre ne olduğunu anlayamadım, bir öğrenciler mi yoksa anne babaları tarafından terk edilmişler mi? Sonra sürpriz, klon! Sonunda görüyoruz ki gözetmenleri ve yaratıcıları tarafından çizilen o daireden dışarı çıkamayan dünyaya gelmeden kaderi belirlenen zavallı yaratıklar… Aşk buna müsaade edecekti, çabaladılar ama başarılı olmadı. Aslında onlar iradeleriyle belirleyemedikleri suni bir hayatı yaşayan mutsuz balmumu heykelleri gibiler.
Uzun zaman sonra tekrardan bir eserini okuduğuma çok çok sevindim. Bitirmeye doyamadığımız kitaplar olur ya tam olarak öyle bir kitaptı. Şairinde dediği gibi; “Bazı kitaplar varlıklarını, bazen bir yazıya, hatta bir söze borçlanırlar.” Bir yazısından yola çıkarak elime aldığım kitaptan aldığım keyfi anlatamam öylesine içten hayattan sen ve ben kalemiyle yazılmış ki hayran kaldım... Şiirlerinden ve şarkı sözlerinden aldığım o müthiş hissi bir daha nerede yakalayabilirim bilmiyorum. Sizlere de o çok güzel sözlerden bir kaç alıntı yapmak istiyorum;
•Onca şarkı, onca film, onca roman
Ama sevmeye yetmez herkesin kalbi.
•Kendinden kaçanlara
Saklanacak yer kalmaz dünyada
•Şimdi kimseleri sevemiyorsun
Kurumuş için, gözlerindeki ışıklar sönmüş
•Bazı serüvenler yarım kalmıştır; öyle de kalmalıdır.
•Gün gelir hesap sorar yaşanmamış duygular
•Aşk, her zaman bizde geriye kalandır
Ruhunu öldürenlere ithafen
Okurken beni bu kadar duygulandıran ,karakterle bütünleştiğim ,hezeyanlarını sanki içimde gibi duyumsadığım bir kitaba uzun zamandır rastlamamıştım. Hep o şarkı romanını ilk kez okuduğum günden beri ,yaklaşık 13 yıl geçti, yüreğime dokunan satırlarda kaybolmamıştım.
Werther o kadar da bizden biri ki aslında.
Tutkuyla birine bağlamak,onu herkesten, her şeyden deli gibi kıskanmak,sevmek ve sevilme ihtiyacıyla tutuşurken yana yana en sonunda kendi mahvına sebep olmak hayatında kendinden daha çok birini sevmiş herkesin başına gelebilecek,yada gelmiş bir hadisedir.
Genç Werther gibi nihayetinde kendini öldürerek acılarına son vermese bile ruhunun bir parçasını,kimliğini,benliğini oluşturan en derin duygularını öldürebiliyor insan.
Bu da bir çeşit cinayet değil midir?
Hissettiklerini ağırlığına dayanamamak,çaresizilik duygusuyla boğuşurken boğulmak,kalbindeki ağrıyı kendine yeni acılar vererek dindirmeye çalışmak ne büyük bir yanılgıdır aslında.
Bedenine verdiğin zarardan ne kadar farklı olabilir ki ruhuna verdiğin zarar? Seven yanlarını öldürerek ,kendini hissiz, boş bir kabuğa çevirmek de intihardan farksız olabilir mi?
Dünya içi boşalmış, kalbi taşlaşmış ve ruhunda derin yararlarla yok olmuş nice bedenlerle dolu aslında. Aramızda dolaşıyor, gülüyor, konuşuyor, sevişiyorlar ama aslında bu dünyadan çoktan göçtü onlar. Zaman zaman durgunlaşıyorlarsa, sessizce öldürülen/öldürdükleri parçaları için yas tutmalarındandır belki de. Hissettikleri suçluluk duygusu ile, cinayet mahallinde dolaşıp duran bir katil gibi, yaralandığı yerden çıkamayışları…
Genç Werther'in AcılarıJohann Wolfgang Von Goethe · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 2021122,4bin okunma
Kitap yeryüzündeki su soruna parmak basıyor. Yapılan bazı alıntılar 90'lı yıllardan, yani yeni bilinen bir şey değil ve kriz doruk noktasına gelmedi henüz. Bilhassa birçok ülkenin aynı su kaynağını paylaştığı yerlerde su savaşlarının çıkabilme ihtimaline parmak basılmış ve bölgeler sırayla ele alınmış. Tabi Türkiye'de Fırat ve Dicle'yle tehdit altındaki ülkelerden.
Kitaba başlarken parmak bastığım Nestlé gibi özel şirketlerin su kaynaklarına konarak sorunlara sorun eklemesi, yangına körükle gitmesi iki cümleyle değinilip geçilmiş ve daha çok yerel sorunlar olarak ele alınmış konu. Oysa bu tehlike daha global ve kapitalizm kırbacıyla sürüklenip büyüyen suni bir paykapma problemi. Zamanında müdahale edilmez ve özel şirketlerin önüne çıkılmazsa, yerel sorunlar değil onyıllarca süren pay kapışma savaşlarına sebep olabilir, hem de birbirine bağlantılı olarak, kıtalar ötesi...
Bu tür kitaplar okuyunca aklıma hep o şarkı sözleri gelir:
Kimseye etmem şikayet, ağlarım ben halime
Titrerim mücrim gibi, baktıkça istikbalime
Aydınlık istikballerimiz olsun. Kitapla kalın...
Göğsün yeter benim yüreğim için, kanatlarım yeter özgürlüğüne.
Nobel ödüllü şair Pablo Neruda tarafından yazılmış bir şiir koleksiyonudur. Kitapta 20 şiir ve şairin kaybettiği sevgilisine duyduğu ıstırap ve özlem duygularını dile getirdiği bir çaresiz şarkı yer alıyor. Bu kitapta şair, duygularını ve ilişkilerin karmaşık doğasını derinlemesine araştırır. Şiirler aracılığıyla aşk, kalp kırıklığı ve özlemin canlı ve duygusal bir resmini çiziyor. Şiirler, aşkın sevincini ve aynı zamanda acısını ve gönül yarasını da keşfeder. Şiirler anlamlıdır ve şairin kendi aşk görüşüne benzersiz ve açıklayıcı bir bakış sunar.
Yirmi Aşk Şiiri ve Umutsuz Bir ŞarkıPablo Neruda · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 20191,494 okunma