Bugün Sabahattin Ali'nin 114. doğum günü. Gerçekçi ve yaşamdan esintili öykü, roman ve hikayeleri; duramadığı hapiste yazdığı şiirleriyle bugün biz onu şarkılarda duyuyoruz.
Bir alıntı yapmak istiyorum, arkadaşı Mediha Esenel bir kitapta onun hakkında şu sözleri söyler, "Hayat ve enerji yüklü Sabahattin Ali ile ölüm o kadar bağdaşmaz bir şeydi ki buna bir türlü inanamamış içimize sindirememiştik."
Bugün hala boğazımız düğümlenmeden anamıyoruz onu. Rastgele kitap kapağında gördüm, takvime bakınca 25 Şubat olduğunu anladım.
“Yalnızlık denen nane,öyle şarkılarda anlatıldığı gibi insanın üstüne gece vakti çökmüyor.Tam tersine gece vakti seyreliyor yalnızlık,hazmı kolaylaşıyor.Zor olan,güneşin parladığı öğle vakitleri,öğleden sonraları,pazar sabahları,cıvıl cıvıl piknik yapılan ikindiler..”
Sabahattin Ali ismini duyunca bile içim ürperiyor. Bu kadar değerli bir yazarın haince katledilmesi ve döneminde hiç değer görmemesi ama şu an onlarca yayınevinin telif hakkı düştüğü için kitaplarını estetikten uzak, dandik kapaklarla yayımlamaları ve üstünden para kazanmaları çok acınası bir durum. Sabahattin Ali’ye kıyan devlet, döneminde sanatçısına sırf siyasi görüşü ve şahsi fikirlerini eserlerinde belirttiği için onu harcayan devlet; hâlâ aynı devlet...MEB 100 temel eser listesinde “Kuyucaklı Yusuf “ adlı kitabı yer alıyor. Fakat daha mezarı bile belli olmayan bu insanın yazdığı şiirleri günümüzde herkesin bildiği şarkılarda duyduğumuz halde çoğu kişi dönüp bu ismi anmıyor bile.Onun ve daha nice güzel insanların hayatlarının değeri ne zaman hangi düzende bilinir, bilinmez...
