İnsan Platon’a göre toplumsal bir hayvandır. Acılara karşı kayıtsız kalmak ve sabırla dayanmak gerektiğini söyleyen stoacılara göre "İnsan, her şeye alışan hayvandır." Ortak çıkış noktası insanın bir hayvan olduğudur. Ve burada kasıt aslında doğanın bir parçası olduğumuz. Yani doğadan azade bir efendi değiliz. Varlığımız yani bedensel
Sanki bir seyleri kaçırmışım gibi hissediyordum, sanki sözlerinin altında başka anlamlar yatıyor gibiydi.
Ya da sadece kibar olmaya çalışıyordu.
'Hayat ve Şartlar beni iyice kuşkucu biri haline getirmişti.'
Anıları asıl güzel kılan, eşsiz olmaları. Bir daha bu an, tüm şartlar böyleyken asla tekerrür etmeyecek. Sırf bu yüzden bile ölümlü olmanın bize verilmiş bir hediye olduğunu düşünürüm hep.
Kafka’nın değişim eserinde hayvanlaşan hayat anlayışımızı kaç kişi anlayabildi ki, intihar etmek için çabalarını kaçımız düşündü ki, yoksa hasta bir kişiliği mi okuyoruz?