şerh..
Gümrah kalabalıkların bazen çer-çöp misali,bazen de intizamla sürüklendiği caddelerde silikleşmenin ürpertisinden sığındığım dirençli,tunç bir mahfazaydı yazı..
Helezonlar çizerek göğü istilaya yeltenen soba dumanları bu sakin ve geniş hasım karşısında darmadağın olunca çevirdiğim gözlerim yabancılaşan hısımlarımın suratlarında şaşkın,anlamsız bir ifadeye bürünüyordu akşamları.
Söylenmemiş sözlerin noksanlığı karşısında eridim bazen,kimi zaman kusurlu vücüdumdan kullanışlı kelimeler türettim,acziyetten..
Yaşanılan anların her salisesinde o azalmanın,eksilmenin,tükenmenin yaşattığı azapları dindirebilme adına doldurmaya çalıştığımı biliyorum boşluklarımı,memeye ram bebekler gibi.
Parçalanmış vahdetin gemi parçalarına,ıslak ve kaygan tahtalarına tutunuyorum boğazımda su,böğrümde kan..
Akıbetimi sual ediyordum cümlesiz,çığrışsız..Sessizliğin o hikemi ve edebi doruklarından,membaından.