"Ülke
Saat Çini vurdu birden: pirinççç
Ben gittim bembeyaz uykusuzluktan
Kasketimi eğip üstüne acılarımın
Sen yüzüne sürgün olduğum kadın
Karanlık her sokaktaydın gizli her köşedeydin
Bir çocuk boyuna bir suyu söylerdi. Mavi.
Bir takım genç anneleri uzatırdı bir keman
Sen tutar kendini incecik sevdirirdin
Bir umuttun bir
Modern sanayinin etkisiyle proleterler arasındaki tüm aile bağları kopup parçalandıkça, proleterlerin çocukları alınıp satılan basit birer mala ve iş aracına dönüştükçe, burjuvazinin aile ve eğitime ilişkin, ana baba ile çocuk arasındaki kutsal ilişkiye ilişkin yapmacıklı övgüleri bir kat daha iğrençleşmektedir.
Bütün sistemler gibi, toplumsal yapılar da bir tür bileşik kaplar özelliği gösteriyor. Siz hiç sadece hukuk veya sadece sağlık, sadece eğitim sistemi kötü, diğer sistemleri iyi olan bir toplum biliyor musunuz? Hangi toplumun sanat ortamı, medyası, mahalleleri, trafiği, siyasi partileri birbiriyle bağlantısız olabilir?
Her alanda irtifa kaybeden bu toplumda yaratıcılık da bitti. İşte esas kriz bu. Her şey ucuzladı, sıradanlaştı, popüler kültür piyasasının cehaletine yenik düştü, lümpenlik zaferini ilan etti.
Seviyemiz nedir, biliyor musunuz: Hani şu sokaklarda satılan, gözünden yaş damlayan çocuk tablosu seviyesi.
