"Anlamın kendisine tanıklık edersin bazen, bazen yataklık. Önemli olan sende bıraktığı izdir, sensindir evet, ama aynı anda hiç de önemli değildir, değilsindir. İşte bu aynı anda hem her şey, hem de hiçbir şey olabilmek demektir."
Hani bazen vapura binersin. Dalar gidersin. Vapurun kıyıya yanaştığını fark etmezsin. Ancak anons geldiğinde ayılıp kalkarsın yerinden, koşa koşa vapurdan inersin. Hayat da böyle bir şeydir sürüklenirken. Bazen yolculuklar biter ama sen idrak edip vapurdan inemezsin. O kıyıdan bu kıyıya gider durur vapur. İçinde sen de ordan oraya sürüklenirsin.