Benimle ben olmayan arasında, henüz bitmemiş, yüzyıllardır devam eden bir savaş var.
… +712
Size benimle gördüğümü söyleyeyim; Savaş görüyorum. Hastalık görüyorum. Acı çeken insanlar görüyorum. Sözde adalet adına yapılan zulmü görüyorum. Kendinden zevk alan, kendi dehşeti içinde yüceltilen kötülüğü. Nefrete sarılmış, dinle örtülmüş kötülüğü. Sevgi kılığına girmiş, ama aslında yargılayan ve öfke dolu kötülüğü.
Biri bana bir konuyu sorarsa ancak oturup çocukluğumu konuşabilirim, boş mermi kovanlarını konuşabilirim. Benimle ancak savaş, silah ve çatışmaları konuşabilir bir insan..
Çok güzel...
"-Hiçbir köpek böyle konuşmadı benimle! Bir öykü anlatıyor, bunu hissediyorum. Bazen, sevincini anlatıyor gibi geliyor bana. Gurur, savaş, sevgi, ardından öfke, başkaldırma, umutsuzluk ve üzüntü.
-Ama, sevgilim, aslında deniz kabuğundan duyulan ses, denizin sesidir, yani, kabuktan çıkıyormuş gibi gelir.
-Ama yine de...
-Olamaz, sevgili Villa. Önsezi, bizi gerçeklerden uzaklaştıran tehlikeli bir yetidir.
-İşte, erkek olmanın verdiği üstünlükle yine eziyorsun beni. Ama ben, biliyorum..." Durdu, düşüncesini tam olarak anlatacak sözcüğü aradı, bulamayınca, elini yüreğine koydu.
"-Tamam, anlaştık." Dedi, kocası neşeyle. "İşte, benim de demek istediğim buydu. Bazen yürek, akla üstün gelebilir. Genelde haksız olmasına karşın, yürek her zaman haklıdır."
Sayfa 142 - Klas YayınlarıKitabı okudu
"Girin bu riske benimle birlikte. Ben de sizin için savaş vereyim."
PlatoKitabı okudu
