Gercek bir masonun birinci gorevi kendi kendini mukemmellestirmeye calismaktir. Yasamimizdaki zorluklari sirtimizdan atmakla bu amaca daha kolay ulasabilecegimizi saniriz cogunlukla; oysa sayin bayim, tam tersine, su uc buyuk amaca ancak yasamin dertleri ortasinda savasim vererek ulasabiliriz: 1) kendini bilmek; cunku insan kendini ancak baskalariyla karsilastirarak taniyabilir 2) mukemmellik yolunda ilerleme ki bu da ancak buyuk cabalarla gerceklestirilebilir 3) en buyuk erdem olan, olumu sevmek. Olum sevgisinin ya da baska deyimle yeni bir yasam icinde yeniden var olma ozleminin ruhumuzda guc kazanmasi icin yasamin ne kadar bos oldugunu gormemiz gerekir; bunu bize en iyi gosterecek sey de yasamda var olan kotuluklerin ta kendisidir.
“Babacigim onu pek sever. Babamin iyi gecindigi, hic kizmadigi bir o vardir, bir de Mihail Ivanovic; cunku babam kendisini her ikisinin de velinimeti sayar. Sterne’in dedigi gibi, ‘Insanlari, bize yaptiklari iyiliklerden cok, bizim onlara yaptigimiz iyiliklerden oturu severiz.’
Ey kır ağaçları, dallarınızın gölgesinden karanlık ve hüzün dökülüyor üzerime.
Niçin kendime azap veriyorum, niçin bu daracık kapalı çerçeve içinde uğraşıp didiniyorum sanki ?
Yaşam, bütün sevinçleriyle bana açıkken
İnsan olmanın değeri, vicdan bakımından huzur içinde bulunmak, yürek temizliğine sahip olmak.
Dikkatinizi kendi içinize çevirin, duygularınıza gem vurun ve mutluluğu tutkularda değil kendi yüreğinizde arayın. Mutluluğun kaynağı sizin dışınızda değil içinizdedir.
Sık sık ölümü düşünmeye çalışın, bunu düşüne düşüne kendinizi öyle bir duruma getirin ki, ölüm size artık korkunç bir tehlike gibi görünmesin; size bir dost, bu dertli yaşamın zorlukları içinde iyilik etmek için çırpınan, ruhunuzu kurtaran bir dost olarak görünsün.
Piyer ara-sıra şu türlü şeyler işittiğini hatırlıyordu: Güya siperlerde, düşmanın ateşi altında olan askerler tehlikeyi unutmak için kendilerine bir meşgale icat ederlermiş. O da kendi kendine: "İşte," diyordu. "Herkes tıpkı bu askerler gibi yapıyor. Hayat denen şeyden korktukları için kimisi birtakım emeller, ihtiraslar peşinde koşuyor, politika yapıyor, devlet hizmetine giriyor, kimisi de kadınlarla, kumarla, içkiyle, atlarla, avcılıkla vakit geçiriyor." Sonunda da şöyle bir hükme varıyordu: "Şu halde hiçbir şey boş değildir, hiçbir şey de önemli değildir! Alt tarafı hepsi aynı kapıya çıkar. Öyleyse ben de o amansız gerçeğin pençesinden kurtulmaya çalışmalıyım, hiçbir zaman onunla karşı karşıya gelmemeliyim!"
Sayfa 260Kitabı okudu
hayatın amacı nedir? niçin yaşıyoruz? bu dünyada ne yapıyoruz?
Sayfa 258 - amaç yayınları (1987 basım)Kitabı okudu
insan mutlu oldu mu kötülüğe, kedere, felakete de inanmaz!
Sayfa 209Kitabı okudu
Sen bunu hiçbir zaman anlayamayacaksın,” dedi, ”çünkü sen hiçbir zaman hiç kimseyi
sevmedin; senin kalbin yok, sen Madame de Genlis’ten başka bir şey değilsin ve senin en büyük zevkin başkalarını mutsuz etmek.” (1.cilt s.77)
Sayfa 77Kitabı okudu
"herkes korkar ölümden. bilmediğimiz şeyden korkarız çünkü; mesele bu."
Sayfa 120Kitabı okudu
"biliyor musun azizim, insan birini sevmiyorsa uyuyor demektir. alt tarafı neyiz ki? toprağız. ama birini sevince tanrı gibi oluruz, dünyanın yaradılışındaki insanlar gibi tertemiz kesiliriz."
Sayfa 103Kitabı okudu
İnanma ona, ruhum, inanma.