duvarları annesi sanan bir deliydim
karanlıkta şiir okuyordum
yerde cansız yatan çocukluğumu bir hamamböceği yedi
antenleri kafka ölürken nasıl titrediyse öyle titriyordu
kalabalık bir kilise avlusunda kanımı döktüm
rodrigo tırnaklarını batırıp gitarına sürdü
gitarı kan tuttu, konçerto kustu
bir bardak demli çay ve bir sigarayla
geçip karşısına
