Atlas’ın yükü atlas’ın çilesi olmuştur daima. Hem cezası hem kaderi hem de mutluluğu belkide. Asla bırakmak istemediği bırakınca çökeceğini düşündüğü bir yük. Dünyanın yükü omuzlarında. Güçlü olmasına güçlü bu yükü taşıyacak kadar. Yüzyıllar bin yıllar taşıyacak kadar güçlü. Asla düşünmediği geçmişinin yükü. Bir hatanın ya da seçimin yükü. Bir
Yeni bitirdiğim kitapla ilgili ufak bir tahlil yapayım.
Öncelikle en en sevdiğim kısım;
Kudemâ; kendilerine “Nasılsın” diye sorulunca, “Sıratı geçince belli olacak.” diye cevap verirmiş. Muhteşem değil mi? “Sağlığım iyi,param var, işlerim yolunda, o hâlde ben de iyiyim değil” yani. Yahut “Dertlerim var,hastayım,bu arabayı hâlâ alamadım,kötüyüm.”
Siz hiç kahveye gittiniz mi ? Ben gittim, hem de çok gittim. Lisedeyken gittim, üniversitedeyken gittim, üniversiteden mezun olunca gittim. Şimdi gider miyim gitmem. Yahu şehirde kahveye mi gidilir, şehirde starbucksa gidilir. Oraya da ben gitmem. Köyde olsam ama öfff, kahveden çıkmam. Sabahtan akşama kadar kahvenin başını beklerim. Çay içerim,
*MÜKEMMELE 1 KALA*
(Mükemmel olan henüz yazılmamış olandır falan filan)
Merhaba 1K.
53 yaşında, henüz samanın yeni yeni pamukla kaynaştığı, sarısı daha yoğun formülize edilen bu esere dokunmanın tatlı hissiyatı yanında, içeriğinin nesilden nesile aktarılması görev sayılacak kadar önem teşkil eden bu şaheseri incelemek benim için bir onurdur.
Hayal kırıklığı!
Gerçek bir hayal kırıklığı!!
Okurken o kadar sıkıldım ki, oturup grafik çizesim geldi. Saniyelik heyecanlarımın geldiği o sayfaları belirtmek istedim. Çünkü yok denecek kadar azdı. Çok sıkıldım. Ateşin Varisi'ni ilk iki kitap kadar beğenmemiştim ama sonu çok dehşet verici bir şekilde bitmişti. O sonu okuyunca elimde olmadan
Gün Olur Asra Bedel , 
Fakat Müzeyyen Bu Derin Bir Tutku , 
Bir Tereddüdün Romanı… Bunlar benim aklıma gelenler ama yazımı