İyi, ılımlı bir karakter kısıtlı koşullarda hoşnut olabilir; öte yandan, hırslı, kıskanç ve kötü biri tüm zenginliğe karşın hoşnut değildir. Ama ancak, sürekli sıradışı, zihinsel açıdan olağanüstü bir bireyselliğin tadına varan bir kimse için, genel olarak ulaşılmaya çalışılan hazlar bütünüyle gereksizdirler, hatta sadece rahatsızlık verici ve usandırıcıdırlar.
Bu yüzden Horatius der ki:
"Fildişi, mermer, Etrüsk heykelcikleri, resimler,
Gümüş eşyalar ve urbalar, Gaetulya moruyla
boyanmış,
Çoğu mahrumdur bunlardan, ve kimileri de hiç aramaz bunları."
Sokrates, satılmak için sergilenen lüks mallara bakarak, " Gereksinmediğim ne çok şey var" demişti.
Aristoteles der ki: "Çünkü doğaya güvenilir, paraya değil"
Bu yüzden Goethe der ki:
Halk ve hizmetçi ve ermiş kişi,
Her zaman teslim ederler ki,
Yeryüzü çocuklarının en yüce mutluluğu
Sadece insanın kendi kişiliği.
Şimdiye kadar, evliliği önemsemeyen hiçbir kadın örneği görmedim. "Biliniz ki kadınlar yalnızca bir şeyi düşünüp, kafalarına takarlar: evlenmek." der Schopenhauer. Evliliği " Bütün kadınların üzerinde anlaştığı, bütün erkeklerin ise üzerinde bir türlü anlaşamadığı” bir kurum olarak görür Oscar Wilde. Yine şöyle der:" Erkekler kadınlara evlenme teklif etmez. Evlilik teklifi her zaman kadından gelir." Kadınlar evliliğe neden bu kadar düşkünler sizce?
Alıntı
Arthur Schopenhauer 
Oscar Wilde
İnsan tüm diğer canlılar gibi doğduğunda o kadar bir ve bütün, o kadar derli toplu haldedir ki o bütünün içinde hiçbir şey ayrılık gayrılık taşımaz. Bu birlik ve bütünlüktür ki bir bakıma onu o çaresiz halinde yaşatan. Ne zaman ki o bütünün içinden kendisini çıkarır ve ona "ben" der, kendisiyle geri kalan her şey arasında ilk yarık açılmış olur.
