Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Gönderi Oluştur
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.25
Saadet güzel
Saadet güzel
@sdtgzl
166 okur puanı
Ağustos 2018 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Çizgi roman ve grafik romanda yerli eserlerden yaşadığım hayal kırıklıklarından mıdır bilmiyorum, ama Gozo ve Sagre’yi çok sevdim. Uzun süredir devam eden kitap okuma isteksizliğimi yıkıp geçti. Görsellik benim için nefisti, göz doyurucu sıradışı kendine has. Yapmış olmak için yapılmış bir kitap değil, emek verilmiş bir eser (kimisi için şaheser bile olabilir). Hikaye olarak değerlendirmek gerekirse. Klasikleşen iyi kötü savaşının naif masalsı bir dille anlatımı. Çizimlerdeki yerellik, hikayede evrenselliğe dönüşüyor. Yazarın kendini felsefe tarih edebiyat güzel sanatlar anlamında ne kadar geliştirdiğini eserin bir çok aşamasından anlaşılıyor. Tam bir sanatçı. Hikaye (benim için) sonda biraz etkiselliğini yitirse de bunu konunun sıradanlığına bağlıyorum. Ama yine de okurken heyecanım devam etti. Tüm dünyada çok fazla destekçi bulacak bir eser olduğunu düşünüyorum.
Hali hazırda kapsamlı bir şekilde incelenmiş bu kitaba dair ekleyeceğim farklı bir bilgi yok. Kişisel eleştirim imla üzerine. Son iki öyküye kadar her öyküde yazım yanlışlarına denk geldim, tekrar eden ve yanlış yazılan kelimeler gerçekten okurken dikkat dağıtıcı. Eleştirim editörlüğüne. Bunun dışında akıcı öyküler. Klişe olmakla eleştirilmiş. Evet hikayelerde klişeler mevcut; görünmezlik, zaman yolculuğu, kendini dondurma, kapsül ile beslenme vs. bunların hepsi evet klişe olabilir ama şu açıdan bakmak lazım klişelere öncülük etmek onu kült yapmaz mı? Açıkçası keyifli bir bilim kurgu klasiğiydi.
Öncelikle şunu söylemeliyim bu çizgi romana haksızlık yapılıyor. Herhangi bir eser özellikle fikir olarak zıt bir insana denk geldiğinde gerçekten çok düşük puan ile değerlendirilebiliyor. Bu kitabın şu an 1000k daki puanı: 5.7. Bence düşük. Peki 10 puanlık bir eser mi? -hayır, 6-8 arasında bir puan alabilirdi. Bu adaletsizliğin önüne geçmek
Okur Takip Önerileri
İncelemelerde özellikle daha önce inceleme yapılmamış eserleri ele almaya dikkat ederim. Çünkü kitap alırken bir çok noktada beni buradaki incelemeler yönlendiriyor. Bu eser yayıldıkça çizgi roman açısından daha derinlemesine bir inceleme gelse iyi olur.
Aynı zamanda şair, ressam ve heykeltraş olan Paulo Monteiro’nun “sonsuz aşk ve diğer
Düzeltilemez
Irredeemable: Türkçeye Düzeltilemez olarak çevrilen bu Omnibus Felix Koleksiyon tarafından basıldı. Bildiğim kadarıyla Türkçe ilk Omnibus çizgi roman olma özelliğinde.
Öncelikle Omnibus nedir? Çizgi romanda ciltlerin bir araya gelmesi ile basılan sert kapak ve çok kalın bir çizgi roman kitabıdır. Aslında çizgi roman yayıncılarının onlarca
Cilt 9, “kafa derisi yüzme sanatı” bölümü ile başlıyor “scalp”. “Beyaz” bir baba talan ettikleri bir kabilenin üyesi üzerinde oğluna bu işlem için yapması gerekenleri öğretiyor. Ve sonra aralarında geçen konuşmada “Kızılderililer vahşidir evlat, biz dini bütünler gibi iyi ve temiz değiller sonuçta. Diyerek bir tarih dersi ile başlıyor. Amerikan tarihinde yaptığı rol aldığı katliamlar ile. Sonra aynı sahne kızılderili bir babanın oğluna aynı dersi vermesiyle devam ediyor . Yani olay aynı (scalp) özneler farklı. İki ırkın birbirine karşı nefretinin tarihine inilmiş durumda.
9. Cilt bitimi ile şunu diyeyim o kadar heyecanlı bir bölümdü ki aksiyon tavan durumdaydı. Tüm sırlar açığa çıkıyor olaylar çözüldü diyemem ama sırlar biliniyor şu an. Dövüş sahnelerini adeta yaşatıyor. Bu Cildin adı “Gardını Al” ve hakkını veriyor.
Scalped gerçekten tam “western” kuşağından fırlamış bir çizgi roman. Bundan önceki 7 ciltte bizi şiddete alıştırdılar, daha fena sahne olmaz dediğim noktada da şaşırtmaya devam ediyor. Daha önce de aksiyon dolu geçtiği çizgi romanlar okudum. Ama onlar biraz daha fantastik oldukları için bu kadar insanı etkilemiyordu. Şiddetin bu kadar gerçeklikten çıkması türler ürpertici. He burada da fantastik öğeler var ama kızılderili tanrılarına olan inançtan kaynaklı bir fantazya, öyle herkesin normal karşıladığı bir fantastiktik değil de insanın içten içe rüya aleminde yaşadığının bilince olduğu türde.
Bunun yanı sıra ne demiştim; şiddete alıştırdılar evet, şimdi bu cilt ile beraber dönüşüm başlıyor şiddetin vahşetinden, şiirselliğine doğru geçiş. Tanım doğru olur mu bilemedim ama bana göre daha fazla anlamlı dialogların artması da bunu perçinledi. İçeriğe dair bilgi vermek bana düşmez diye düşünüyorum. Çizimler de aynı etkileyicilikte devam etmekte
7. Cilt başlangıcındaki 1. bölümdeki yaşlı çift günümüzün geleneksel yapıdaki Amerikan Yerlilerinin yaşam ve düşünce tarzını aktarmak açısından güzel bir giriş olaylarla alakası var mı bilmiyorum yani Scalped ın ana olay örgüsüne katkısı ne yönde olur fikrim yok ama bakış açısı kazandırmak amacıyla eklendiği düşüncesindeyim ve bu bakış açısı da şu; Kızılderili dediğimiz halk onurlu bir halk. Sömürge ile tanışmasaydılar ne durumda olurlardı fikrim yok ama bu durumun da onları iyi etkilediğini söyleyemem.
Ayrıca bu ciltte bana trajikomik gelen bir teknik kullanılmış. Saçma gelecek ama aklıma “selvi boylum al yazmalım” filmi geldi. Hani o akıldan geçen cümleler farklı ağızdan çıkanların farklı olduğu durumu daha da drama halime getiren talihsiz dialoglar var ya işte o bu ciltte karşımıza çıkıyor tahmin edersiniz ki aşk sahnesi olarak adlandıracağımız bölümlerde. He bu cümleye bakarak da kimse bu çizgi romanın aşkın aşırı romantizm ile yoğurulmuş hali olduğunu düşünmesin. Bu karakterlerde vahşilik var haliyle sevme tarzları da bir tık bize vahşi gelebilir.
Bunun dışında çizimler hikaye hala hayran bırakacak bir şiddette devam etmekte
Bir kaç ciltte bir karakterlerin hatırlatılmasını beğendim sonuçta herkes ciltleri üst üste alıp okumuyor. Ara verenler için güzel bir detay bu ciltte de yine karakter hatırlatılması ile giriş yapılıyor. Bir nevi mini özet. 6.cildin ön sözündeki “En sevdiğim çizgi romanlar yapılarıyla beni hayranlığa sürükleyenlerdir. Tıpkı saat mekanizmaları gibi bir his verirlerse bakış o kadar yabancıdır ki onları okuyup öykülerin içinde kaybolmak bambaşka bir bedende bir yerlere yolculuk yapmak gibidir.” Sözü benim bu kitaba olan sempatimi açıklıyor. O kadar ters ve şiddet dolu ki farklılığına bir sempatim oluştu.
Sorunların bir kısmı çözüldü gibi gözükürken aslında işler daha da karmaşık hale geliyor Dash in bocalamasınlar ziyade Carol ve şartların üzerinde oluşturduğu baskının onu dibe çekmesini görüyoruz.
5. Cilt bitimi ile Dash’in dibi gördüğü ve cinayetlere dair gizemin çözüldüğü (en azından kimin kimi öldürdüğünün belli olduğu) ve FBI ajanlarının neden Nitz için bu kadar değerli olduğuna odaklanılan bir bölümdü. Heyecanla okudum hikaye zaten beni sardı çizimler muhteşem ki 3 farklı çizerden çık tığı için hepsini ayrı ayrı değerlendirmekte fayda var diye düşünüyorum
1. Ve 4. Bölüm R. M. Guera tarafından çizilmiş zaten ilk 4 cildin çoğunluğunu çizmiş serinin hafızaya kazınmış olan yüzleri onun elinden çıkma. Karakteristik ve akılda kalıcı.
2. Çizer ise Davide Furno daha gerçekçi çizimler yapmış benim daha çok beğendiğim bu oldu. Çizimde orjinalliğin yanı sıra detay ve gerçekçiliği seviyorum. Yani benim daha çok hoşuma gitti.
3. Çizer ise Francesco Francavilla ise beğendim tabiki de ama yüz detayı duygu aktarımı bana daha az geldi belki kasıtlı yapılmıştır da iki çizimin ardında kalıyor benim için.
Tekrar hatırlatmakta fayda var kesinlikle bu serinin herkese yönelik olduğunu düşünmüyorum şiddet suç ve kötü olan her şeyi barındırmakta. Yani bunu herkes okumasa da olur. Ama ben sevdim.
“Deli cesaretinin sonunun ne olacağı asla belli olmaz.” Kitabın arkasındaki bu söz tam olarak 4. Cildin bittiği noktadaki hisleri tanımlıyor. Bu cilt biraz daha Red Crow odaklıydı. Daha doğrusu dialoglar çoğunlukla onun olduğu sahnelerde vardı. Dash ve carol ise bulundukları durumun berbatlığından daha da dibe batmaktalar bunun aktarımının çoğunlukla sadece çizim ile başarılması da bence muazzam. Kan, şiddet, alkol, cinayet, uyuşturucu, küfür, yozlaşma ve seks bu serinin sanırım demirbaşı olduğunu söylememe gerek yok. Durum devam etmekte sadece bir tık daha fazla hayal gücü ile. Bu da şu yönden endişelendirmekte; dozu daha ne kadar arttırabilirler?
Kitabın baskı kalitesini saymazsak -çizimleri demiyorum onlara alıştım artık şu an sanki bu hali daha iyi gibi geliyor- güzel bir ciltti. Yani 1-2 saat içerisinde bitirdiğim için kitabı öyle bir yerlere çantamda taşımadım ya da ordan oraya dolaştırmadım masada normal okudum ama kitap son sayfalara doğru kapağından ayrıldı, evet komple :( tadımı
Fakir Amerikan yerlilerinin yaşam tarzına odaklanan bir ciltti daha doğrusu beni bu kısım daha çok etkiledi ve aklımda kaldı. Bu ciltte ana karakterden (Dashiel Bad Horse) ziyade hikaye için önemli olan karakterin yaşamlarından ve geçmişlerinden kesitler içermekteydi. Fakat şunu insan net görüyor çamura ne kadar saplanırsan saplan hala insanların hayalleri umutları olabiliyor. Kim neden hayatının bu noktasında, bu konuya odaklanılmıştı. Birinci ciltten sonra tempo biraz düştü gibi hayır şiddetin temposu değil olay akışının ki bunu normal buluyorum, 8 cilt daha olduğu için erkenden eleştiri yapmak esere de haksızlık olur. Olaylar git gide karışacak diye düşünüyorum. Şu ana kadar beni rahatsız eden tek şey; renklendirme. Renklendirme kötü demiyorum ama karanlık bir hava verildiği için ve 2. Hamur kullanılması çizimleri bir tık koyu gözükmesine neden olmuş gibi. Bu cilt de yine aynı çizerden çıkma çizim başarılı keşke kuşe kağıda olsaydı ya da bir tık daha büyük ama bu da tabiki fiyatı etkiliyor. En azından fiyat performans açısından tatmin ediyor. Hala pozitif düşünceler içerisindeyim bu eser için
Öncelikle benim bu kitaptan beklentim yüksekti sanırım sanki bir şeyler eksik gibi. Anlatım desem gayet akıcı bir dili vardı işiniz yoksa bir oturuşta bitecek bir eser, orijinallik desem her zaman kızılderili (bu tabir de acaba ırkçılığa girer mi acaba? Amerikan yerlisi demek daha doğru) inanışlarını konu alan gotik korku havasında bir esere denk gelmiyoruz. Bu anlamda orijinal diye düşünüyorum. Dediğim gibi biraz beklentim yüksekti ithaki kapsül serisinde olduğu için sert kapak tasarım sayfa düzeni vs göz doyurucu (kesinlikle kapağa kandım) bu kadar özenli baskının da içeriğinin iyi olmasını bekledim fakat bana göre vasat kalmıştı. Kitapta kısaca (kapağın arkasında kahraman için 15 yaşında diyor) 12-13 yaşlarındaki uyurgezer bir Amerikan yerlisi çocuğun babasını evde gördüğünü düşünmesi ve bunun ardından yaşanan ürkütücü olaylar konu alınıyor. Eser daha korku fantastik gerilim türüne girebilir ama tam girmeyebilir de gibi çünkü tüm duygular bende tam olarak yaşadığımı söyleyemem. Tam korkacağım anda gerilimin tırmanması gereken anda olay yarıda kesiliyor gibiydi. Belki sıkıntı çeviri kaynaklı da olabilir kopukluk ama eseri orijinal dilinde okumadığım için bu konuda bilgi vermem yanlış olur. Kısacası kişisel olarak çok da bayıldığım bir eser değildi.
Kimler okuyabilir? Kesinlikle kitaplığında içerikten ziyade kapağa önem veren beni çok yormasın bir oturuşta bitsin diyen kişilere tavsiye ederim.
Kim okumasın? Binlerce kitabın yazıldığı sınırlı hayatımızda kaliteli hikayeye, edebiyata ya da bilgiye doymak istiyorum her önüne gelen kitabı okumasam da olur diyenlere tavsiye etmem.
1980-90 yıllarını kapsayan yıllarını kapsayan bir western çizgi romanı. Kesinlikle “Vahşi batı” tabirinin hakkını vermekte. Eserin adından “scalped”tan da (kafa derisini yüzülmüş) anlayacağımız üzere Amerikan yerlilerinin (kızılderililerin) fakir bir yerleşkesinde geçen olayları konu alıyor. Kısaca bahsetmek gerekirse. Uyuşturcu, yozlaşma, kan, şiddet, sex ve küfür dolu bu hikayede kahramanımız Amerikan yerlisi Dash Bad Horse yıllar önce terk ettiği yerleşkesine yeri dönmesi ile olan olayları kapsamakta.
Heyecanla okudum ilk cildi. Genelde çizgi romanların ilk ciltlerinde karakter tanıtımı ve olay örgüsünü kurmakla geçtiği için olayların heyecanı daha sonraki ciltlerde tırmanışa geçiyor fakat Scalped’da daha ilk bölümden itibaren eser beni aksiyonu ile sardı. okuyan kişilerden de aldığım geri dönüşlerde olayların daha da şiddetleneceği bilgisiyle birlikte diğer ciltlerden sonra tam olarak yorum yapabilirim. Şu an için söyleyeceğim şey sıra dışı yetişkinlere yönelik bir eser.
Şiddet dolu olduğunu söylemiştim. Tekrar söylüyorum şiddet var. Eğer yarı zamanlı bir pamuk şekeri olarak çalışıyorsanız bu modern Western eserini kesinlikle okumayın.
Sanırım ilk ciltteki tanışıklığın ardından ve artık olayların nasıl geliştiğini kavradığımdan bu cildi daha fazla sevdim. Bunda işlenilen karakterlerin (bana göre) ekibin bel kemiği olan The Utopian’ın ve lady Liberty’in özel hayatlarının işlenilmesinin etkisi de olabilir. Irkçılık, adaletsizlik, arkadaşlık, kıskançlık, mükemmel olmanın kişilerde
Çizgi romanda süper kahraman ağırlıklı okuma yapan bir okur değilim. Bu çizgi romanı alırken özellikle reklamdan etkilendiğimi itiraf etmem gerekir. Bu kadar reklam ise haliyle hayal kırıklığı yapabiliyor. Özellikle Netflix’te dizisinin çıkması (diziyi izlemedim) ve yayınevinin reklamları eseri almamı hızlandırdı. Hakkını yememek lazım hiç mi orijinallik yoktu? -Elbette vardı.
Süper kahramanların evreninde kimsenin yapamadıkları yaparak dünyayı ve insanlığı kurtarma söz konusudur ya işte bu eserde konu bu değil. Yani elbette kahramanlıklar var ama size kahramanlıklarını anlatmıyor. Zaten bu karakterler kahraman ve herkes bu kurtarışlara alışkın. Zayıflıklarını özel hayatlarını anlatıyor. Hemen aklınıza magazinsel bir eser gelmesin. Çok güçlü diyebileceğimiz insanların zayıflıkları, cesurların korkusu, umursamazların ise endişesi olabileceğini bize gösteriyor. En azından ilk cilt için bunu söyleyebilirim. Savaş sonrası 1950 sonrasındaki Amerika’da siyasi durum ve sosyal hayat işleniyor. Ama bu hayatı aktarma tepside alanen sunulma şeklinde değil de kısa kısa kesitlerle kahramanların davranışları ile karakterlerinin analizini yapılabiliyor. Açıkçası bana var olan siyasi durum Watchmen i hatırlattı (kesinlikle onun kadar yoğun ve karanlık değil) ve burda karakterlerin hepsinin bir süper gücü var bu ciltte güçlerini nasıl elde ettiklerini işlemiyorlar fakat ilerleyen ciltlerde daha da derine ineceklerini düşünüyorum.
Dediğim gibi bazen aşırı reklam beklentiyi artırır beklentinizi düşürerek okumanızı tavsiye ederim bunu yaparsanız sizin için eğleneceli olacağını düşünüyorum.
Sandman serisinde çizimlerini şimdiye kadar en çok beğendiğim cilt oldu. Sandman in ana hikayesi bir önceki ciltte bittiği için bu cilt hikayeyi ileri götürmüyor aksine geçmişteki noktalara değinme, ziyaret gibi. 7 sonsuz kardeşin hayatlarından kesitlerden yani 7 öyküden oluşmakta. Her bir öyküyü çizgi roman dünyasındaki önde gelen sanatçılar çizmiş. Glenn Fabry (Vaiz’den aşinayım), Milo Manara (dünyaca ünlü İtalyan çizgi roman sanatçısı), Frank Quitely (3üz), bill sienkiewicz (daredevil) benim bildiklerim diğer çizerler ise Barron Storey P. Craig Russell, Miguelanxo Prado. Hikayeler sonsuz kardeşlerin ruh hallerini yansıtan tarzda yazılmış. Yani Arzu’nun, Hezeyan’ın ya da Keder’in hikayesini okuduğumda bu ruh hallerini hissettim. (Ya da ben çok hassasım) Ama bana bunu daha çok çizimler verdi. Manara’nın Arzu’nun hikayesini çizmesi de nokta atışı olmuş keza Glenn fabry’nin de yıkımın eşleşmesi de bana göre iyi bir eşleşme. Zaten 10. Cilt i okuduysanız oradaki önsözde de belirtiyor bu son Sandman cildi bundan sonraki herhangi bir ciltte “yeni” Rüya yı anlatan bir hikaye görmemiz çok zor diye. Hikaye 10. Ciltte kaldı. Ama bu seriye tam anlamıyla hakim olmak isteyenlere tavsiye ederim.
Şimdiye kadar anlatımını en çok beğendiğim Sandman cildi oldu. Hikayelerden oluşmakta. Elimde 8. Cilde kadar vardı daha öncesinde de hiç bir ciltte bu kadar merak içinde kalmadım. Eğer bu yazıyı 8. cilde başlamadan önce okuyorsanız bir tavsiye ön sözü daha sonra okumanız yönünde. (7. Ciltte bunu kendileri yapmış önsözü sonsöz yapmışlardı) Biraz bilgi verdiğini görünce ben de öyle yaptım. 8. Cilde dair az da olsa bilgi vermek gerekirse; tüm ciltler boyunca sürekli değişen çizim tekniklerini başta eleştirirdim. Diğer ciltlerde de sadık kalınan siyah saç, siyah kıyafe,t beyaz ten detayları dışında zihnimde bir Sandman imajı yok bu çizerlerin sürekli değişmesine bağlıyorum. Anlaşamama belki başka nedenler olabilir işin magazin kısmını bilmiyorum ama bu cilt özellikle bu şekilde ilerlemiş. Cilt hikayelerden oluşmakta ve her hikaye farklı bir çizerin elinden çıkma. Hepsi anlatıldığı hikayenin havasına uygun şekilde sunulmuş kimisi daha soyut kimisi gotik kimisi daha gerçekçi. Spoiler dikkat ———> Haziran ayında bir kar fırtına çıkması Dünyaların sonu isimli hana yolu düşen farklı diyarlardan/dünyalardan gelmiş kişilerin, fırtınanın dinmesini beklerken vakit geçirmek adına birbirlerine hikaye anlatmalarını ele alıyor. Sandman ara ara hikayelerde gözükse de gözükmediği hikayelerde fırtınanın nedenine dair birer ipucu niteliğinde. Çizimlerin değişkenliğinin yanı sıra iç içe geçmiş hikayeler diğer hayran kaldığım nokta oldu. Umarım benim aldığım keyfi herkes alır.
İsminden başlayıp, çizim, hikaye, renk, konuşma balonuna doğru giden her türlü öğesini şirinlikle vahşeti sentezleyerek ortaya çıkmış bir çizgi roman. Yetişkin çizgi film kategorisinde olan “happy three friends” in çizgi roman versiyonu gibi. Çizimler bazı noktalarda saykodelik hal alıyor. Sabahları güne pamuk şeker yiyerek başlayan insanları rahatsız edecek histeriklikte gelebilir. Hikayeyi de beğendim fakat eleştireceğim nokta dialog olabilir. Çok Amerikanvari bir dil var bu da muhtemelen bu kadar şiddete rağmen karakterin dilindeki sansür. (Spoiler diyemem zaten ilk bir kaç sayfa hızlı şekilde bu olayı kapsıyor ama yine de hiç bir şey bilmek istemiyorum içeriğe dair, şaşırmak istiyorum diyenler için: dikkat spoiler>>>>>) Periler ülkesine hapsolan küçük bir kız bedenine ama yetişkin aklına sahip Gertrude un oradan kurtulma çabasını anlatıyor.
Çizgi roman uzmanı değilim fakat keyif alan bir okur olarak bu cildin, ilk 3 cilt kadar beni büyülemediğini söyleyebilirim. Bunu da yan karakterlerin hikayelerinin anlatılmasına ve çizerin değişmesine bağlıyorum. Vaiz serisinden ayrı düşünürsek “Katillerin Azizi”nin oluşumunun konu alıyor ve gerçekten “vahşi batı”nın vahşiliğini gösteriyor. Mizah, ironi, şiddet, cinsellik, silah ve kaotik ortamın diğer ciltler kadar olmasa da hakkını verdiğini düşünüyorum.
İthaki bilimkurgu serisine aşina bir okuyucu olarak şunu belirtmek isterim ki ben bu eserin bilim kurgudan ziyade fantastik edebiyatta yer alması gerektiğini düşünüyorum. Kitabı okumak beni çok zorladı paragraflarca yapılmış tasvirler çoğu noktada sıkılmama neden oldu. Kitaba ilk 27 haziran 2018 başladım ve yarım bıraktım. Daha sonra bu karantina sürecimde 3 mayıs tarihinde başladım ve okumam 15 günü buldu. Kitap alegorik anlatımdan oluşmakta, bir gezegene yapılan bir yolculuk ingiliz edebiyatında önemli bir eser olan “pilgrim progress” in uzaylı versiyonu gibi. Yani zaten alegorik olan eserin alegorisini düşünün. Betimlemeler dışında kitapda aslında bir çok dialog şevkat hissini bende oluşturdu fakat betimlemelerin derinliğinde bu dialoglar arada boğulmuştu. Ama yine de kitaba önyargılı yaklaşmayın. Sembolizm, alegori, betimlemeler seviyorsanız eser hoşunuza gidebilir. Belki de ben doğru zamanda okumadım bu yüzden beni sıkmış olabilir.
Kitabın olay akışı olarak tahmin edilebilirliği az. Olaylar beklediğim gibi ilerlemiyor bu da çok satan kitaplarda olmayan bir özellik bu açıdan beğendim. Okuyacak olanlara uyarı: İçerisinde özellikle hayvanlara karşı fazla şiddet içermekte. Bu açıdan rahatsız edici. Kitap aslında “gerekli ortam psikoloji sağlandıktan sonra herkes herşeyi yapabilir” in en güzel örneği. Kafamızdaki “çocuklar masumdur” düşüncesine saldırı niteliğinde. Belki de onları yoldan çıkaran yetişkinlerdir, bilemedim.
Asla kendimi şiir kitabı eleştirecek yetide görmedim. Bir okur olarak bu şiir kitabını absürdlüğünden dolayı beğendim . Murat Menteş eserlerinde genelde s arkastik bir duruş sergiliyor belli ki bunu şiirlerine de yansıtmış. Şiiri absürd edebiyat anlamında değerlendiricek olursak bana göre başarılı. Murathan Menteş’in tarzını bilmeyen bir arkadaşıma
“Karton pijamalı facia beleşçisi
Senin bağırsaklarından kendime şapka yapacağım
Ne demiş istisnai faniler?
Barbarlık reflekslerinden şaşma!
Kolektif bahane parazitinden sakın
Ve trafik reçeline bulaşma!”
Dizelerini okuduğumda şu yorumu aldım: “Adeta bildiği tüm cafcaflı kelimeleri sıralayarak şiir yazmış gibi.” Yani bu Kitapdaki şiirler duygu yoğunluğu bekleyen birisi için uygun değil bence. Ama düşündürücü olduğu bir gerçek. Bir çok satır ilk okuduğumda komik gelmesine rağmen düz cümle olarak değerlendirince trajik.
Kitabın araya sıkıştırılarak okunacak bir kitap olmadığını düşünüyorum. Elimin altında olsun fırsat buldukça okurum denilecek bir kitap değil. Ona özel bir zaman ayrılması gerek 3 haftadır elimde sürünmesine rağmen elektrik kesintisiyle 2 saatte bitirdim. 1950 ler olmasına rağmen modern insanın zihinsel sancılarını iyi işlemiş. Bir çok yerinde C. Ye hak verirken. Bir çok yerinde zihnimden karşı çıktım. B. Karakterini biraz daha tanımak isterdim. Kitap bana nasıl da aynıyız diye düşündürttü. Yani dünden bugüne insanların derdi aynı gibi. Dertsizlerin de dertsizliği aynı. İnsanlığa dair değişen pek birşey yok şu 60 yıllık süreçte. Aynı sancıları yaşıyoruz ve bunu yaşarken de bir tek bizim başımıza gelmiş gibi hissediyoruz. Konudan sapmadan söyleyeyim kitap güzel ama karamsar bir hava da olanlar okumasın bence bulunduğunuz durumun iç bunaltıcılığını arttırabilir. Ayrıca Raskolnikov’u sevenler C.’yi sever diye düşünüyorum.
Dougles adams ın “doctor who” da senaristlik yaptığı düşünüldüğünde kitaptaki sarkastik duruş insana tuhaf gelmiyor. Kitabı okurken yaptığı benzetmeler kullandığı hayal gücü suratımda çoğu zaman salak sırıtışların oluşmasına neden oldu. İnsanlar beni mi izliyor diye gerildim. Kitabın 5 i bir yerde olanını aldığım için ve kitap da hayli ağır
2 yıl önce okuduğum Simyacı o kadar güzel çıkarımları olan, hayata dair insana dair tespitlerini çok iyi yapmış bir kitaptır bana göre. Bazı cümlelerin güzelliği gözlerimi doldurmuşluğu bile oldu . Herkesin okuması gereken bir kitap yaş sınırı olmadan herkese tavsiye ediyorum. Hayat yolculuğumuzun güzel bir benzetmesi.
bilim kurgu yapı taşı
ithaki yayınlarının bilim kurgu serisini başlatan kitap. Bilim kurguya hayran kalmama neden oldu. George RR Martin in dahi ilham aldığı günümüzdeki birçok filme fikir vermiş bir eser. Yüzüklerin efendisi, taht oyunları, vakıf, gibi kendi evreni olan bir eser. kitap için sondaki terminolojilere sürekli baktığımdan post-it kullanmanızda fayda var. ayrıca diğer kitaplarda da bakma ihtiyacı duyabilirsiniz. kalın ama bir solukta okunacak hatta tekrar okunabilecek kitapdır benim için.
