Bir kitabı okurken geçen iki saatin ömrümün birçok senelerinden daha dolu, daha ehemmiyetli olduğunu fark edince insan hayatının ürkütücü hiçliğini düşünür ve yeis içinde kalırdım.
“Bir kitabı okurken geçen iki saatin, ömrümün bir çok senelerinden daha dolu, daha ehemmiyetli olduğunu fark edince insan hayatının ürkütücü hiçliğini düşünür ve yeis içinde kalırdım.”
Çünkü artık bir ümidim yok. Bu sondu…Bir
defa da bunu tecrübe edeyim dedim.Belki bu noksandı, diye düşündüm . Ama değil…İçimde hep o boşluk var… Daha da büyümüş olarak…