(…) bir şeylerin yolunda gitmediğinin de farkındaydı… gitgide ‘yaşam’dan koptuğunu… içinde yaşadığı güneş odasının elektriklerinin gün gelip çalışmayacağını… biliyordu.
Sayfa 124 - İletişim Yayınları
Birlikte sürdürdüğümüz yaşamda ses uyumu vardı; artık paylaşamayacağımıza göre ölüp gidecek olan bütün o küçük şeyleri düşündükçe sanki biz de ölüp gitmişiz gibi geliyor. Kim bilir, belki de öyledir. Bilir misin, mutluluğumuz büyüdükçe köşeleri daha bir belirsizleşti, çerçevesi eridi sanki, derken bütün bütüne kaybolup gitti. Seni sevmekten vazgeçmiş değilim; ama içimde bir şeyler öldü, sisin içinde seni göremiyorum artık…
Sayfa 119 - İletişim Yayınları
Ama benim aklımın bütün kepenkleri, kapakları ve kapıları günün her saatinde aynı anda açıktı.
Sayfa 73 - İletişim Yayınları
Mutluluk en tamam olduğu anda bile kendi geçiciliğinin maskarası olmaktan ileri gitmiyor ki
Seni sevmekten vazgeçmiş değilim; ama içimde bir şeyler öldü, sisin içinde seni göremiyorum artık
Bir dalganın kırılması tüm denizi açıklayamaz
yaşamının en iyi yıllarını onu kırmak için elinden geleni ardına koymayan bir dünyada mutlu olmaya çalışarak geçirdi.
Her 'nasıl'ın bir 'neden'i vardır
Geçmişi, şimdinin dudaklarından öğrenebileceğine çok güvenme
‘’Aşk’ta temelden yanlış bir şeyler olduğu düşüncesinden bir türlü kurtulamıyorum. Dostlar kavga eder, birbirlerinden uzaklaşırlar, yakın akrabalar da öyle, ama ‘aşk’a yapışıp kalan bu yürek sızısı, bu duygu yükü, bu ölümcüllük yok mu…’’
Sayfa 119Kitabı okudu
‘’lokantalardaki insanların, kıpır kıpır çevrede dolanan, kendilerine yemek getiren, paltolarına numara veren, kendilerine kapıyı açan esrarengiz insanlara hiç dikkat etmediklerini düşündükçe hep üzülürüm.’’
Sayfa 114Kitabı okudu
yaşamının en iyi yıllarını onu kırmak için elinden geleni ardına koymayan bir dünyada mutlu olmaya çalışarak geçirdi.
Gerçeği ararken yolumun üzerine çıkan bir deste süprüntü gözümü köreltti diye gerçeğin tek bir kırıntısından bile yoksun kalmaya razı olamam.
Sayfa 71 - İletişim Yayınları
17 Eylül
Nabokov "dayanılmazın ağırlığını" "Sebastian Knight'ın Gerçek Yaşamı'nda bölüştürüyor; anlatıcı, anlatılan kişi ve metnin arasında oluşan üçgen kimi yerde bir prizmaya dönüşüyor (bazen yer düzeyinden yukarı yükselen, bazen başaşağı...) Yüzlere yapışan maskelerin, kim tarafından ve nasıl yapıştığı, yapıştırıldığının yalnızca sözcükleri ve bu yolla oyunları kurmakla kanıksanabilir olduğunu örüyor. Ancak, bu birbirine dönüşen kimlikler, sevginin "ben'i belirsiz kılışı düğümü bir "denoument" yerine yineletiyor. Knight's anlatan belki de kendisiydi, üvey kardeş yerine, ya da anlatıcı kendisini öyle serimleyemeyeceği için Knight adında bir kimlik yarattı; ya da Nabokov'un bitirişiyle: her ikisi de birbirlerini tanımayan bir başkasıydılar...!
Sayfa 39 - TelosKitabı okudu
