Sen ne demek istediğimi hep anladın. Seninle yaşam güzeldi; hem güzel derken kumrular, zambaklar geliyor aklıma.
Bazen, ardımızda bıraktığımız şeylerin nereye gittiğini -bir yerlere gitmeleri gerek, biliyorsun- merak ediyorum, dökülen saçlar, kestiğimiz tırnaklar...
Böyle düşüne düşüne hissizleştik.
Mutluluk en tamam olduğu anda bile kendi geçiciliğinin maskarası olmaktan ileri gitmiyor ki.
Bilirsiniz yazarlar unutkan olurlar.
Zevk alması gerektiğini sandığı şeylerden zevk almaz oldu ve bütün dinginliğiyle kendisini gerçekten ilgilendiren şeylere yöneldi.
Ama kader başarısızlıktan yılmayacak kadar inatçıdır.