Biliyoruz ki bütün acılar geçer , fotoğraflar sararır. Yara kabuk tutar ,kapanır. Sokakta mevsimi fark edersin, aynada kendini. Önce belirli belirsiz , sonra gamzene kadar gülersin.
Kuşlar konar dallarına . Kırıklığım yerden çiçek açarsın ; büyün acılar geçer ya da alışırsın . Öyle olmak zorunda yoksa kafayı yersin
Zamanların hem en iyisi hem de en kötüsüydü. Bilgeliğin ve aptallığın çağıydı. Hem inanç hem de kuşku devriydi. Işığın da asrıydı karanlığın da. Hem umut baharıydı hem de umutsuzluk kışı. Her şeye sahiptik hiçbir şeyimiz yoktu..
Ulan bağıra bağıra sustum! Bir Allah'ın bir kulu da duymadı sesimi. Biri de sormarı halimi.Ben tek başıma da yapardım ama ilk defa birine sarılmak istemiştim. Çok mu şey istedim ki! Neden kimse yoktu?