Son zamanlarda okuduğum en güzel alıntı
Kendi sahtesini üretti insanlık ve onu tanrı edindi...
Güzelliği kaş göz, sevmeyi iki çift sözden ibaret bildi...
İncelik ve zarafeti yitirdi, merhamete dair ne varsa yüreğinde hiç düşünmeden bitirdi...
Acısız, sıkıntısız, dertsiz, kedersiz bir hayatı istediği; acının insana kattığı değeri hiç mi hiç hesap edemedi...
Sabır ve tevekkül kelimelerine hep sağır kesildi...
Sevdiği kadar mutluydu, sevildiği kadar değerli, değerden maksadı neydi, onu da hiç dert etmedi...
Dünyaya geliş gayesi; yemek, içmek, gezmek, eğlenmek, evlenmek miydi?" Yoksa" dan sonrasını bir türlü getiremedi...
Hz. Fatıma
"Ümmü Ebihâ" diye sesleniyordu ona nur Peygamber, "Babasının annesi"...
Sayfa 119Kitabı okudu
Hatırla ki gülsün yüzün!
Sayfa 67Kitabı okudu
Şimdi topla dağılan kalbini yeniden insanlık, şimdi kaldır yerden yüzünü yeniden dünya!
Gün Gül vakti...
Gün gülme vakti...
Sayfa 26Kitabı okudu
Etrafınızdaki her şeyin güzelleşmesi için sihirli bir değnek beklemeyin; açın Kuran’ın sayfalarını yaşayan Kuran Efendimizle tanışın, güzeli ve güzelliği işte orada keşfedin..
Sayfa 8 - diyanet vakfı yayınlarıKitabı okudu
Bugünün evlatları, anneleri, eşleri mutsuz; aynalarını/annelerini kaybettiklerinden beri...
Sayfa 149Kitabı okudu
İslamiyet'in nuru ile aydınlanan insanlar, cahiliyenin karanlığında yaşayan sevdiklerini ve tanıdıklarını bu aydınlığa çekmek için adeta seferber olmuşlardı. Kişinin tek başına kendisini kurtarması yetmiyordu, çünkü bu din, kardeşliği esas alan emirlerden oluşuyor ve herkesin mutluluğunu hedefliyordu.
Sayfa 117Kitabı okudu
Beyazın siyaha, efendinin köleye, zenginin fakire, güçlünün zayıfa, kadının erkeğe üstünlüğünü değil bilakis rengi, cinsiyeti, malı, mülkü, milleti ne olursa olsun, herkesin birbirine eşit olduğunu söylüyordu İslam güneşi. Bir tek Allah'a kul ederken insanları, herkes ve her şey karşısında özgür kılıyordu onu Âlemlerin Efendisi.
Sayfa 113Kitabı okudu
Gurbet içinde gurbetteyiz, çünkü gurbet hep içimizde şimdi... Kendi kendimize yabancı, kendi gerçeğimize yalancı olduğumuzdan ve aynamızı/annemizi kaybettiğimizden beri öksüz, yetim ve kimsesiz...
Sayfa 150Kitabı okudu
Mayın tarlasında gül olmaz deme
Külü gül edecek sensin unutma.
Tüm insanlığın sancısı yüklenmiş gibiydi, güne düşse gece olurdu kor alev gibi yanan yüreği...
Güneşin olduğu hiçbir yerde karanlık korkusu olmaz olamaz...
Ümitsizlikler diyarına gitme ümitler var
Karanlığa varma güneşler var.
Sevgiliden gelen taş da olsa ona gül ile mukabele edebilmektir sevgi.