Dillerle ilgili ayrıntılı açıklamaların ardından, seçilmiş tabletler ve hiyeroglifler üzerinden Anadolu'nun Hitit Çağındaki durumu ele alınıyor. Buradaki metinler Hitit tarihi açısından büyük önem arz eden metinler. Hem o çağdaki insanların yaşantısı açısından, hem devletlerin arasındaki ilişkiler açısından, hem de inanç faktörü açısından bu coğrafyanın belki de kaderini belirleyen metinler. Her metnin yanında hem tabletin bir görselini, hem de tablet veya hiyeroglif içeriği ile bağlantılı eserlerin görselini bulabiliyorsunuz. Tübitak yayınlarının baskı kalitesi çok iyi olduğundan, okurken keyif alıyorsunuz.
Ayrıca tipografi açısından noktalama işaretlerine kadar kusursuz baskılar içeriyor bu yayınlar. Yazı boyutu sebebiyle ve aradaki görsellerin çokluğu nedeniyle aslında 185 sayfa olan eserin okuması bir gün içerisinde bitebilecek rahatlıkta. Dolayısıyla bu kitabı bitirmek çok zamanımı almadı. Tabi benim gibi görsellere çok takılıp ayrıntıları bulmaya ve izlemeye meraklıysanız iki günde bitmesi de mümkün. Hitit Çağında Anadolu tek başına Hititler hakkında birçok bilgi veren bir kitap olmaktan daha çok, Hititlerle ilgili belirgin konular hakkında bilgi veren bir kitap. Bu noktada eğer Hititlerle ilgili tek bir eserden bilgi almak istiyorsanız bu kitap bunun için tam anlamıyla yeterli değil.
Felsefe Yazarlarından Seçilmiş Metinler
Tutkular, duygular, iyilik ve kötülük kavramları, aile, din, bilim, ahlak, siyaset, ekonomi, matematik, psikoloji, sosyoloji gibi çeşitli konularda önemli düşünürlerin kaleme aldığı metinlerden bölümler içeriyor. Her metnin başında kısa bir tanıtım yazısı yer alıyor. Bu sayede yazının hangi sebeple ya da hangi düşünüre cevaben yazıldığını görebiliyorsunuz. Felsefe evrenine giriş için güzel bir derleme.
Vampirler
Merhaba dostlar
@can._.karabulut kaleminden
“Geceyi Görenler”
204 syf
Nerden başlayacağımı bilemediğim bir kitap İLE karşı karşıya kaldım …
Bizanstan tutunda, Fatih Sultan Mehmed Han’a,Molla Gürani Hazretlerine,Lilith’ye (yahudi inanışına göre,Ademin’in daha sonradan lanetlenen ilk eşi) ordan hop Apokrif İnanç’a(yani kabul görmüş ancak
Cahit Zarifoğlu öyle bir kitap yazmış ki, sanki okuyucuların onu anlamasını istemiyormuş gibi. O kadar karışık ve anlamsız geliyor ki şiirler bazen bu yazılanların rastgele seçilmiş sözcüklerden oluştuğuna bile karar verebilirsiniz.
Kendi incelememden ziyade kitabın başında görüşlerine yer verilen yazarlardan Rasim Özdenören'in fikirlerini aktarmak daha açıklayıcı olacaktır.
"Cahit Zarifoğlu'nun şiiri bunca anlaşılmaz, kapalı yada zor anlaşılır bulunmasına rağmen, şimdiye kadar hiçbir aklı başında şiir okuyucusu (eleştirmen ya da okuyucu olarak) bu şiirleri reddetmek, yok saymak cesaretini gösterememiştir. Çünkü elindeki metinler, anlaşılması zorda olsa daima değerli bir ürün olarak görünmüştür."
“Edebiyat yazılarında çoğu zaman çoktan varılmış doğruları bir kez de edebiyata söyletir, yazı daha başlamadan önce oluşmuş bir sözü yapıta tekrarlatır, edebiyatı politikanın kolaylaştırıcısına, kuramın kenar süsüne dönüştürüp köşemize çekiliriz. Bu yazılar farklı bir yol izliyor: Yazarların, yapıtların ya da cümlelerin hazır doğrulara, sabit
112 syf.
·
Not rated
En başta söyleyelim. Bu kitap Tomris Uyar'ın diğer kitaplarından seçilmiş öykülerinin toplanmasıyla oluşmuş, yayınevinin daha fazla kâr sağlamak adına okuyucuyu aptal yerine koyarak bastığı bir kitap. Bu kitapta yer alan üç beş öyküyü başka bir yerde okuduğumu anımsadım ilkin. Acaba dedim, bu kitabı okuduğumu unuttum mu. Hayır unutmamışım. Kitabın sonuna, hangi öykünün hangi kitaptan alındığını yazmışlar sağolsunlar. Şu banka yayınevleri iyice mide bulandırmaya başladı.
Saniyen
Tomris Uyar öykücülüğünde iki tarz var bana kalırsa. İlki, belli bir olgunluk düzeyine erişmiş, güçlü, şiirsel bir ritmi olan öyküler. Ne eksik ne fazla. Kararında. Bunları okurken belli bir doygunluk yaşıyorum. Tek kurşunla, hedefi vuran öyküler. Sarsıcı metinler. Herhalde 8-9 kitabını okudum. Aklımda yer etmiş 4 tane öyküsü var. Zıpkın gibi. Üçü bu kitaba alınmış. Biri, "Çiçek Dirilticileri", ikincisi "Dön Geri Bak", üçüncüsü "Metal Yorgunluğu", sonuncusu ise Dizboyu Papatyalar kitabındaki ilk öykü, "Hakların En Güzeli" Bunların her biri bence birer üslup harikası. Belli bir ritimle dışa açılan öyküler. Tıpkı, sözlü dönem şiirleri, destanları, hikayeleri gibi. Kalıcılığını belli bir ritmik nüveye borçlu. Tabi anlam da o estetik seviyenin altında değil kesinlikle.. Diğer tarz, biraz içe kapanık öyküler. Kahramanların iç dünyalarına kıvrılan, sarmal, dolambaçlı...Tabi bu biraz boğucu olabiliyor okuyucu açısından. Kötü öyküler değil kesinlikle. Ancak bazen hikayeyi takip etmekte zorlanıyor insan. Sıkıcı olabiliyor.
