Senden sonra
Aynalar benden kaçtı
Umutlar elimi bıraktı
Uykular bana küstü…
Şimdi sırtımda gecenin yağmurları
Başımda Kasım rüzgârları
Ve dilimde hep o şarkı
Sayfa 11Kitabı okuyor
Yaşam ile ölüm arasında,
umut susuyordu.
Sayfa 119
Sen doğru ol da, varsın sanan eğri sansın.
Lâkin sakın unutma ki,
Sen kendini bir şey sanmadığın sürece, Doğru insansın
Ölümün bir bakışı vardır herkese.
Ölüm gelecek ve gözleri gözlerin olacak.
Kötü bir alışkanlığı bırakmak gibi olacak
aynada ölü bir yüzün
belirdiğini görmek gibi,
kapalı bir dudağı dinlemek gibi.
Suskun ineceğiz dipsiz burgaca.
Sayfa 118
Ey sevgili umut,
o gün biz de bileceğiz
yaşam ve hiçlik olduğunu.
Sayfa 118 - 22 Mart 1950
Bize eşlik eden bu ölüm
sabahtan akşama,
uykusuz, sessiz,
eski bir pişmanlık
ya da saçma bir alışkanlık gibi...
Sayfa 118