“Sana bizler gibi ruhen ve bedenen böylesine bağlı insanları kandırmanı sağlayacak bu iğrenç planı nasıl düşünebildin?”
“Ciddi ciddi dinlemek ister misin cevabımı sahiden?”
“Evet, istiyorum.”
“Dinle o zaman… Son isteğini yerine getireyim. Taraftarlarıma hep Arap asıllı olduğumu söyledim. Düşmanlarımsa bunun aksini ispat etmeye çalıştılar.
17. BölümKitabı okudu
İşte orada aklımca kendi kendime kurmaya çalıştığım hayatın boşunalığını iyiden iyiye anladım..
Bu dünya üzerinde sağlam sandığımız hiçbirşey olamayacağını, hayatın hepimizden güçlü döngüsünün içinde savrulup gittiğimizi ve günün birinde farkına bile varmadan o döngünün dışına fırlatılacağımızı düşünüp vazgeçtim.
Vazgeçtim evet, herşeyden. Bir atlıkarınca gibi dönüyordu yalnızca. Ya kısacık, göz açıp kapayana kadar geçen bir an içinde mutluluktan uçacaktık ya da kendi kendimize neden orada dönüp durduğumuzu düşünmekle geçirecektik zamanımızı...
Ben birinciyi seçtim. Hem de farkında bile olmadan.
Babamın elinden tutmuştum, onu asla bırakmayacağımı söylemiştim ama o beni bırakıp gitmişti. Kimseyi elinden sıkı sıkı tutarak hayat boyu yanımızda tutamayacağımızı öğrenmiştim.
Sayfa 58Kitabı okudu
Bugün 6 ay önce bıraktığım sivil hayatımda olan tüm değişikleri unuttum ve seni bıraktığım yere geldim. Gelirken seni arayamadım ama panodan faturalarını aldım, zilini çaldım fakat kapıyı açmadın. Evde olmaman kalbinde de olmadığıma bir imgeydi belki de...
Kapına baktım, bilmeden son kez çıktığım kapına ve içime birşeyler bata bata yutkumdum.
Sert erkekler dans etmez, mecbur kaldıklarında bile ve kimse onları bir şeyi yapmaya mecbur bırakamaz. Savaşa kendi isteğimle gitmiştim, yine kendi isteğimle edebiyat yerine uzay mühendisliği okudum. Hepsini ben seçtim, zorlamalara gelemem.
Utangaçlığın yanından bile geçmem, girişkenim, risk almaya bayılırım, sözümü asla esirgemem, fevrilikle suçlarlar beni, inkar edemem sert ve maço biriyim. Bu hoşuma gidiyor çünkü ben seçiyorum.
Hata yapmaktan korkmam, cesur ve zeki bir adamın kısık sesli eleştirilere kulak asmaması gerektiğine inanırım. Bir tepki, eleştiri alev topu gibi olmalı, yumruk ya yıkmalı yada hiç olmamalı, çakmak cebini doldurmayacak yergilere pey vermem.
Bildiklerini ve inandıklarını bağıra çağıra haykırmalı insan, dışlanmaktan ve hor görülmekten çekinmemeli, benim gibi fırça atabilmeli bazen, bir ağız dolusu lafı bir çırpıda ama çokça düşünerek kılıç gibi savurmalı.
Meyhanedeki masalardan cam kenarında olanını seçtim. Bendeki bu dışarıyı izleme takıntısı nereden kaynaklanıyor bilmiyorum. Sanırım hayat bana çok tehlikeli geliyor. Kendimi acil durumlarda kolay kaçabileceğim şekilde yaşamaya alıştırmış olmalıyım. O yüzden boş otobüste bile hep kapı tarafında duruyorum.
