Nerede bıraktık düş kurmayı, gülüşlerimizi nerede? İkindiler, akşamüstleri, göçmen kuşlar gibi şimdi.
Sayfa 38 - Potkal KitapKitabı okudu
Anıları olmayan insanın acıları da olmaz.
Sayfa 8 - Kırmızı ÇatıKitabı okudu
Hatırlamak insanın cezasıdır. Hatırladıkça medeniyet kurar kurmasına da insan soyu; yine de kinlerini, öfkelerini, nefretlerini de kuşaklar boyu taşır dururlar. Etnik, cinsiyetçi, dini, irkçı hastalıklarını; genetik yollarla bulaşan bu soysuz hastalıklarını da bulaştırırlar çocuklarına. Sonra savaşlar, ölümler, yıkımlar, sürgünler.
Sayfa 19 - Kırmızı ÇatıKitabı okudu
Şimdi, "an", yaşandıktan sonra "anı" oluyor. An belleğimizde olduğu gibi yer etmez bence, bizim eklemelerimiz ve çıkarmalarımız vardır. Bir "ı" harfi ekleriz hiç olmazsa.
Sayfa 67 - Kırmızı ÇatıKitabı okudu
Sevgi varsa hâkim kılmak diye bir şey olamaz. Sevginin olduğu yerde hüküm yoktur.
Sayfa 128 - Kırmızı ÇatıKitabı okudu
"Anılarım yoktu. Birdenbire mi silinmişlerdi, yoksa usuldan, sinsice mi terk etmişlerdi beni? Harf harf mi gitmişti belleğim, renk renk, biçim biçim mi bulanıklaşmıştı görüntüler? Önce birer siluet haline gelmişlerdi besbelli, sonra da gölgelerini mölgelerini alıp gitmişlerdi işte. Belleğim şimdi boş bir ambar, terk edilmiş bir kasaba…"
Sayfa 8Kitabı okudu
"Şu anda bir evde olmayı ne çok isterdim. Anahtarımla girebileceğim bir ev. Kapısında parmak izlerim… Avlusunda çocukluk günlerimin ışıltılı tazeliği…"
Sayfa 9Kitabı okudu
" Şimdi bahar çiçeklerinin iyimserliği... Şimdi lavanta tarlalarında ince bir yel, şimdi yalçın doruklarda çıplak güneş, şimdi Nazım, Lorca, şimdi belli belirsiz renkler, kavuşan yolcular, ekin tarlaları, şimdi aşk... Şimdi ey aşk!
Sayfa 50Kitabı okudu
"Ama ben bu gülümsemenin ardındakini, benden yana biliyordum: Mutluluk."
Sayfa 40Kitabı okudu
