"+O gelmez artık.
-Nereden biliyorsun?
+Gidişinden belliydi."
Sayfa 42
Zaten, bir felakete sükûn(sessizlik) ve itidalle(soğukkanlılıkla)tahammül edenlerin manzarası, o felaket için ağlayıp çırpınanların manzarasından çok daha korkunç ve ezicidir. Kuru ve sabit gözlerin arkasında nasıl bir ateşin yandığı; yavaşça kalkıp inen göğsün içinde nelerin kaynadığı bilinmediği için, insan mütemadi bir ürkeklik ve tereddüt içinde üzülür
Sayfa 13
Okur Takip Önerileri
İnsan, yaşamının gerçekten en önemli anlarını ancak çok sonra anlayabiliyor ve o zaman da genellikle çok geç oluyor.
Sayfa 138
Eğer bir şeyin en iyisini alabiliyorsanız, fazlasını istemiyordunuz, çünkü en iyisine zaten sahiptiniz.
Sayfa 106
"Siz her zaman nereye gittiğinizi biliyorsunuz ve siz nereye gitmek, ne yapmak istiyorsanız daima onu yapacaksınız. Çünkü yolunuzu kendiniz çiziyorsunuz, bu sizin seçiminiz."
Sayfa 66
O sırada gerçek aşkın ne olduğu hakkında en ufak bir fikrim yoktu. Sanırım bu herkesin başına er ya da geç geliyor ama daima birdenbire oluyor bu. Yani sandığınız gibi, "İşte aradığım kız bu... Bu kız benim olmalı..." diye düşünme fırsatınız olmuyor.
Sayfa 30
Başkalarına benzemeyenlere antika derler.
Sayfa 38
Onu nasıl sevdiğimi anlattım: 'Bana kolunun yerine kalbini veriyorsun, dedim, bir kalp bir koldan daha mı az değerlidir?'
Sayfa 19
Çiçeklerin açtığı mevsimde, senin kollarına yaslanan ve çiçekler kadar güzel kokan bir vücutla uzak su kenarlarında oturmak ve öpüşmek, yoruluncaya kadar öpüşmek hoş şeydir...
Seni gördüğü zaman zalimce başını çeviren mağrur bir dilberin kapısı önünde ve ay ışığı altında sabaha kadar dolaşmak, bunu candan arkadaşlara ağlayarak anlatmak, -söz aramızda- gene hoş şeydir.
Fakat sevgili bir vücutta bulunmayan bir şeyi kendisinde taşımaya tahammül etmeyerek onu koparıp atabilmek, işte adaşım, yalnız bu
sevmektir.
Sayfa 23
Onu kurtardığım için bana o kadar nazik bir tavırla teşekkür etti ki. Suya atlamasını ona benim söylediğimi tamamen unutmuştu.
Sayfa 50
