Başım dağ saçlarım kardır,
Deli rügarlarım vardır,
Ovalar bana çok dardır,
Benim meskenim dağlardır.
Şehirler bana bir tuzak,
İnsan sohbetleri yasak,
Uzak olun benden, uzak,
Benim meskenim dağlardır...
Kimdir bu sokakları dolduran adamlar? Bu koca şehir, ne kadar birbirine yabancı insanlarla dolu. Sevişemeyecek olduktan sonra neden insanlar böyle birbiri içine geçen şehirler yapmışlar. Aklım ermiyor.
Sustuğum şeyler var,
Hiç konuşmadıklarım.
İçimde kaybolduğum şehirler,
Ve içimde kaybolup giden insanlar.
Eskisi kadar kafama takmasam da bazı şeyleri,
Bazen yine de içimin almadığı haksızlıklar var.
Hak ettiklerimle vazgeçtiklerimi ayırdığım günden bu yana,
Solumu sevdiklerime, yolumu ise;
Allah'a bıraktım...
O ki; varacağım yeri de benden daha iyi biliyor.
Ve biliyorum ki;
Sabreden kullarına, en hayırlısından veriyor.