karanlıklar her yandan ruhumu kaplıyor , ayrılığın acısı uçurum gibi içimde derinleşiyor. Gözyaşlarım kirpiklerimden taştı artık. Uykusuzluk matemimin yoldaşı oldu. Ey baht daima benim düşmanım olmaya yemin mi ettin? Bu haldeyken ruhumun gizini nasıl saklarım, ben ki yüreğimdeki acıyı gizleme sanatını bilmem.
Ey gece sen sevgilimi İyi tanırsın ona git onsuz geçen saatlerin sessizliği içinde git. Ona de ki “ Şehrazat uyan, mutluluğun gülü uykuda çiçek açmaz...”