Günde sekiz saat mesai. Akşam eve gelmem saat yediyi buluyor. Tüm günüm, akşam yemeğini yedikten sonra içeceğim çayın hayalini kurmakla geçiyor. Eve bir geliyorum, öğretmen bizim oğlana beş sayfa ödev vermiş. Her gün beş sayfa ödev veriyor üstelik. Hani, bakan dememiş miydi eve ödev verilmeyecek diye?
Çay bardağını elime alır almaz oğlan elinde
Merhaba Kıymetli Okurlar❗
Bir buçuk yıldır sizlerle olmanın mutluluğunu yaşıyorum. Bu uygulama okumaya daha çok motive olmama ve burada birçok kıymetli okuru tanımama vesile oldu.
📚Tüm bunların mutluluğunu yaşayarak yeni bir çekilişle size geldim.
Gavan'ı beş farklı okura hediye edecek!
Kitaplar doğrudan Kitapyurdu'ndan kargo bana ait olarak gelecek!
(Yazarımızın göndereceği kitaplar bizzat kendisinden, "İMZALI" ve kargosu ödenmiş olarak gelecek!)
❗Çekiliş Şartları:
✅Yoruma sevdiğiniz bir alıntı paylaşmanız,
✅İletiyi beğenmeniz,
✅İletiyi tekrar paylaşmanız,
✅Beni takip etmeniz. (Etmeyenler için)
‼️En çok beğeni alan ilk 20 alıntının ismini çekilişe "iki defa" yazacağım. (Birden fazla alıntıyla eşlik edebilirsiniz.)
📌Katılım için son gün "10 Temmuz Pazar". Kazananları bir hafta içinde açıklayacak ve hediyesini de "1 hafta içinde" yola çıkaracağız.
Şimdiden eşlik eden etmeyen herkese teşekkür ediyorum. İyi ki varsınız. Sizlerle okumak, tartışmak büyük bir keyif!
'sevgi' konusu hep tartışılan, derin, anlaşılmaz ve kişiden kişiye değişiyor derim... Peki 'sevgi' tam olarak nedir/neydi?
Kitap adında 'sevme' var yani 'sevmek eylemi' görüldüğü gibi; sevme, sevilme elbette 'sevgi' den geliyor. Yazarımız üç önemli unsur üzerinde duracaktır; sevme, sevilme, sevgi.. Peki 'sevgi' seven için mi geçerli yoksa sevilen
Okur musunuz bilmem lakin yazdım.
İncelemeye başlamadan önce, felsefi bilgileri bu denli basit ve eğlenceli bir üslup ile kaleme alan Nigel Warburton 'a şükranlarımı iletiyorum :)
* Metnin uzunluğu gözünüzü korkutmasın, madde madde elimden geldiği kadar özetlemeye çalıştım.
Kitabımız kronolojik bir sıraya göre dizilmiş, 40 bölümden oluşuyor.
Yazarın okuduğum ilk kitabıydı. Okuyalı epey zaman oldu. Açıkçası bu kitabı incelemek isteği bu sitedeki incelemeleri okuyunca oluştu. İnceleyenlerin birçoğu uzun uzun açıklamak, örnekler vermek, neden desteklediğini anlatmak yerine adeta Muazzez Hanım’ın fanı gibi okunmalı, mükemmel şeklinde yorumlar yapıyor. O kadar garip, şişirilmiş inceleme
BEN BURADAYIM SEVGİLİ OKUYUCUM, SEN NEREDESİN ACABA?
Oğuz Atay'ın "Korkuyu Beklerken" kitabı bu cümleyle bitiyor. Burada okuyucusuna bir sitemi var yazarın. Çünkü Atay yaşadığı dönemde (1970ler) okuyucuları tarafından anlaşılamamış. Öyle ki sağlığında hiçbir kitabının ikinci basımını görememiş yazar. Şu an ise Korkuyu Beklerken kitabı
Evet otuz sekiz ürkütücü gelebilir ama içine girince insan hemen ısınıyor 😉
Ve ben otuz sekizimde de kendimi çok seveceğim.
Kazayaklarımı; " ki kahkahalarımın izi," beyazlayan saçlarımı; "ki her bir telin taşıdığı sevinç hüzün ayrı değerli,"
doğum çatlaklarımı; " ki evlatlarımın bedenimde ki imzaları."
💃
Rengarenk çiçekleri hiç solmayan ruhumu daha da çok seveceğim.
Yeni yaşımla, çiçeklerime aşk ile..
Sevgi ile.. Kitap ile..
Şiir ve şarkı, yağmur ve güneş, deniz ve kum, çimen ve bulut ile... binbir yeni renk ekleyeceğim...
🌸
Ne demiş şair;
Boşver be yaşı başı..
Yüzündeki çizgileri, saçındaki beyazı..
Kaç bahar daha göreceğin meçhul ömründe,
Fazla kurcalama hayatı...
Gül gülebildiğince,
Sev sevebildiğince,
Yaşa yaşabildiğince !!!
Ve ben her sabah aynada gördüğüm güzelliğe aynı cümleyi kurmaya devam edeceğim...
" Ne güzel şeysin sen...
Yaşın hep 19 😉 "
Ne çok okunacak kitap var. Hergün listeye bir yenisi daha ekleniyor. Bazen ömrüm yetmeyecek diye düşünüyorum ve beklemenin anlamı yok diyorum. Bu sitenin bana kazandırdığı en güzel şey, dostlukların yanında, yeni kitaplar keşfetmek oldu. Unuttuğum, okumadığım, rafa kaldırdığım kitaplar. Evet işte onlardan biri daha.
Yıllardır ara verdiğim Aziz
Ne yapalım öyleyse?
Yılın en çıplak, şakımasız mevsiminde
Mırıltıya susamışım.
İyisi mi, kalkayım,
Alayım boyayı,
Yalnızlığımın üstüne bir kuş resmi yapayım.
Tolstoy ile bir çoğumuz, okul yıllarından öğretmenlerimizin ödev verdiği ‘İnsan Ne ile Yaşar’ kitabı sayesinde tanımışızdır. Ondan beri de kendime yakın hissettiğim, sevdiğim yazarlardandır. Birkaç kitabını okuduktan sonra, sevgili Öznur’un sayesinde Savaş ve Barış’a topyekün cesaret etmiş olduk.
Kitabın konusu; adından da belli olduğu üzere,
Beni uzun zamandır bu kadar etkileyen bir şiir kitabı olmadı. Kitaptaki şiirler o kadar derin ve duygu yüklü ki, üzüldüğümde bile gözyaşımı kolay kolay göstermeyen ben bazı dizelerde kendimi gözleri dolmuş halde buldum. Bunu yapmak kolay bir şey değil ve ustalık gerektirir.
Kitabın yazarından bahsetmek istiyorum ilk. Kendisi -
Nisan ayını 12 kitapla tamamlamış bulunuyorum. #Tavsiyeniteliğinde okuduğum kitapları bırakmak istiyorum. Herkese keyifli okumalar, hayırlı sabahlar dilerim😊 (En alta geçen 3 ayın kitaplarını da bırakacağım, yorum ve düşüncesini merak ettiğiniz kitapları sorabilirsiniz.)
NİSAN AYI
1-)Karamazov kardeşler (Dostoyevski)
2-)Oblomov(İvan Gonçarov)
Peygamberleri yeryüzünde medeniyet inşa eden insanlar olarak gören Sezai Karakoç, “Yitik Cennet” adlı eserinde cennetin sekiz kapısı olarak nitelendirdiği Hz. Âdem, Hz. Nûh, Hz. İbrahim, Hz. Yusuf, Hz. Musa, Hz. Süleyman, Hz. Yahya, Hz. İsa ve cennetin kendisi olarak nitelendirdiği Hz. Muhammed’in hayat tecrübelerini insan-medeniyet ilişkisi