Seksen kuşağın buruk şairi; Ahmet Erhan...
Ah güzel gülüşlü bir o kadar da hüzünlü şairim..!
Bir adam hep mi üzgün olur hiç mi mutluluğunu yansıtmaz şiirlerine?
Bir kere bile mutluluğa sarılmaya çalışmaz mı? Derken şu sözleri geliveriyor aklıma;
"Elma da desen armut da desen
Ben çıkmam
Ben çıkmam saklanırım böyle"
"Hadi onu geçtim insanın bir sevdiği olur onunla mutlu olmasa bile çevresine mutlu olduğunu yansıtır" diyorum ve şu sözleri cevap oluyor bana;
"Sevgilim gülücükler istiyor
Ardından koşturmalar
Yurdum yanıp giderken"
~.~.~
Bilirsiniz, çoğu şairin belli şiirleri bir kitapta toplanarak öldükten sonra yayımlanır.
Yalnız Ahmet Erhan öldükten sonra şiirlerinin yayınlanamayacağını düşünüp "Ölümü yanıltacağım" diyerek Önsöz kısmında belirtmiş kitabı çıkarma amacını.
Yaşadığı dönemin acılarını anlatan bu kitapta, sadece dönemin acılarını mısraların iniltileriyle hissedebilirsiniz okurken.
~.~.~
Ahmet Erhan ,bir zamanlar futbolcu imiş. Hatta Fatih Terim'in kalecilik yaptığı Adanaspor'da sol beklik yapmış, sonrasında sakatlanmış, iyiki..:))
Bence şiir kitaplarına diğer kitap türlerinden daha fazla vakit ayrılmalı, sindire sindire okunmalı, gerekirse bazı kelimeler üzerinde yarım saat düşünülmeli ki, şairin okuyucuya geçirmeye çalıştığı duygu herbir hücremize işleyebilsin.
Mutluluk halinde okunması, şiirlerin hissiyatına zeval getirebilir, bunu dikkate alın derim.
İncelememi okuduğunuz için teşekkür ederim, hatalarım vardır elbet, affola.:)