Ölüm bir trene binip de
Gitmek gibidir.
Bir ağacın içindeymiş hepimiz
Ağaç yeşerince ağlarmışız güya.
Mavinin ruhunu kazıyorum
Kör bir iğneyle göğsüme
Başladığım yerdeyim, boyumdan büyük
Geniş masalar var; şenlik sofraları, cem ayinleri
Küçükken toprak yiyen çocuk büyüdü
Midesinde gizli bahçe, açelya kustu sabaha kadar.
neresinden baksam paramparça resimler
eve geç kaldım, yalnızlık bekler
yüzümü görünmeyen bir portreye yamadım
bağışlandığım son günahı tekrarladım