O zamanlar bilmiyordum, sonradan öğrendim. Meğer insan hayatında gerçekten sadece birini severmiş. Sonra; hep onunkine benzer gözleri, gülüşleri, huyları olanları seçermiş farkında olmadan. Sonrası hep O’ymuş aslında.
Sayfa 55Kitabı okudu
"Bazı konularda çok sert ve sabit fikirliyim çünkü kendimi ve doğrularımı seçecek kadar yalnız kaldım ve iyi ki kalmışım."
Sayfa 142Kitabı okudu
Selcan Aydın
"Insan nasıl gidebiliyor, hiç bilmiyorum. Ben hiç gitmedim. Hep bekledim, hep bir yolu vardı benim için düzeltmenin. Metreler öteden bile görülen sahte bahaneler üretemezdim ya da susup hiçbir şey olmamış gibi terk edemezdim kimseyi. Öleceğini bile bile dibine kadar yaşamayı seçmekti benimki. Iyileştirmeye giderdim, sakinleştirmeye giderdim. Ama bırakıp gidemezdim hiç. Huyum değildi. Onunla gittiğim her yerin önünden geçtim tek tek. Bir baktım, bin doldu gözlerim her defasında. Bir sustum, bin isyan duydum hücrelerimde. Bir gittiyse, bin bölündüm saçıldım etrafa. Şimdi nasıl toplarım hepsini tek tek, nasıl tamamlanırım tek başıma hiç bilmiyorum..."
.
.
Sayfa 15Kitabı okudu
İnsan hayatında sadece bir kez gerçekten en dibi görüyor. Sonrası hep artçı depremler. Sonra hep aralarda, kıyılarda kalıyorsun ve bir daha toparlanmak hiç mümkün olmuyor.
Sayfa 130Kitabı okudu
*Sen hiç apartman kapısı kapandığında ayak seslerinin kapıya doğru gelmesi için dua ettin mi? Her telefon çaldığında "Umarım bu kez o arıyordur!" Hissiyle koştun mu? ... sen hiç onun okumayacağını bildiğin halde sayfalarca yazı yazdın mı? Sonra gelmiş bana "Seni anlamıyorum!" diyorsun. Anlamazsın tabii. Bak, ben seni gayet iyi anlıyorum. Beni anlayamamanı bile anlıyorum.