Onun ışığı vurmazdan önce ölü bir nakıştım sadece taş duvarlarınızda. O, elindeki yay ile vurmazdan önce tellerime, hep aynı nağmeyi çalıp söyleyen, kendi sesine yabancı bir kuru rebaptım. Ben onun avucunda bağlar, bahçeler, ağaçlar, deryalar gibi geniş, deryalar kadar berrak sular görürüm. Onun avucunda çıkan ağaçların gölgesinde dinlenirim. Lakin siz bunların hiçbirini göremezsiniz.
Arş dönüyor, yıldızlar dönüyor dersin. Zahirdir gördüğün, zahirde dönersin. Marifet dönmek değil, bulmaktır bilesin.
"Başkalarına baktığın gözle, Leyla'yı nasıl görebilirsin? Onu gözyaşlarınla tertemiz yıkamadıkça!"
Mum gibi erimiyorsa insan, yanıyorum dememeli. Yanmaktan korkuyorsa kişi, aşk kapısından girmemeli. Ya kor yürekli olmalı insan ya da kor barındıracak kadar yürekli.
Babamın gölgesi, onun nurunda yok oldu. Onlar birbirlerine öyle muhabbet gösterdiler ki, etraflarında kendilerinden başkasını görmüyorlardı.
Kalbimizi ancak iyilikle harmanlarsak kötülüğün işlemeyeceği bir kalkana sahip oluruz.
Kuyu kazan kimse sudan nasıl kurtulabilir?
Öyle bir söz söyle ki, ya yaşat ya öldür ama asla yaralı bırakma.
Allahın sırrı sensin, kalbine yolculuk et.
Keşke bendeki her şeyi de alsanız ve benim olanı bana verseniz...
Eğer hâlâ 'ben' demekten vazgeçmiyorsan dizginlerin hâlâ nefsinin elinde ve sen bu esarete boyun eğiyorsun demektir...
- Şems-i Tebrizi
Şems-i Tebrizi - Kalbinde İyilik Biriktirenin Yolu Hep AçıktırFerhat Atik · Destek Yayınları · 20201,726 okunma
Ebedi mükâfat varsa ötelerde fani dertler bilmeyene mahsustur. İnanan bilir ki özlemlerin sonu vuslat, hüzünlerin sonu tebessümdür(Şems-i Tebrizi)