Sen Benim Hayatımsın
En derin bağlar önemsiz şeyler yüzünden kopabilir.
Sen Benim Hayatımsın, Ferzan Özpetek (Sayfa 13)
Sonsuz sewdamm.
Bir rüya gibiydi seni sevmek ,her saniyesi bir ömre bedel uyanmaya kiyamadigim hic bitmesin istedigim bir rüya ..
Ama sen bir hayal degilsn bitanem aksine varlığıyla huzur bulduğum gerçeğin ta kendisi sin , bazen hic Ayrılmayalım beni bırakma diyorsun ya,Söylesene bitanem, kalbi duran insan yasayabilirmi ?, sen benim hayatimsin ,nefesim ömrüm,herseyimsin ,ben istesemde vazgecemem ki senden , insan herşeyden vazgecerde ,"herşeyim" dedigi insandan vazgecemezmis ,sende bnm herşeyimsin Unutma
** seni sevmek nefes almak gibiydi,gel de nefes almaktan vazgeç simdi**
ASKİM SENİ SONSUZ SEVİYORUM
Ya şöyle olsaydı...
“Bu dünyada yalnızca iki trajedi vardır: Biri istediğini elde edememek, diğeriyse etmek. İkincisi, diğerinden çok daha beter olan gerçek trajedidir.”
Unutmak çok iyi bir ilaçtır, ilaçların en tatlısı ve en merhametlisi.
Zaman, kendine bakmayan insana pek merhamet etmez, ona da etmedi.
Yaşam, neyse ki, en üzüntülü anlarda bile avuç avuç hafiflik tohumları eker.
Çünkü aşkın yaşamak için mutlak ve karşılıklı güvenden başka hiç ama hiçbir şeye gereksinimi yoktur.
.
.
.
Sadece bir yere kök salmayı başardığında gerçekten uzaklara gidersin.
Çünkü sevmek yeterli değildir, aşkı sonuna kadar dile getirme yürekliliği de gerekir.
#okudumbitti Zorluklar içinde başlamış bir aşkın unutulmaması adına yazılmış öyküsü... Çünkü aşk unutmaya yüz tutmuş, felaketler kapıyı çalmış, mutluluk rafa kalkmış. Zaten 80'li yıllarda eşcinsellere karşı acımasız olan tutumlar nedeniyle sıkıntı yaşayan karakterlerimiz aşk ile de sınanmış. Öyküleri okurken 80'li yıllardan günümüze kadar olan İtalya'daki eşcinsellere olan tutum değişikliğini de okuyoruz. Yaşam öyküsü değil mi işte her şey var içinde. İki yerde aşırı duygulandım. Birincisi Vera'nın yaşamının anlatıldığı kısım, ikincisi ise kitabın sonu. Benim çok sevdiğim bir kitap oldu ancak uyarmalıyım oldukça ön yargılı iseniz size uygun bir kitap olmayacaktır çünkü ön yargılarınızın kitaba müsade edeceğini düşünmüyorum, nitekim bazı yorumlarda bunu gördüm.
Çünkü sevmek yeterli değildir, aşkı sonuna kadar dile getirme yürekliliği de gerekir.
Bir kutu kitap’ın Mayıs ayı seçkisinde yer alıyordu bu kitap.Kitabın isminden midir bilmem o an bu kitabı okuma ihtiyacı hissetmiştim.Sanırım zamanlamam yanlıştı.Yarıda bırakmak istemediğimden kendimi bitirmek için zorladım.Kitap roman diye geçiyor ama 13 bölümden oluşuyor.Her bölüm farklıydı.Bağlantıları kuramadım.Yazar 1976 yılından beri Roma’da yaşıyormuş.Kitap İtalyanca yazılmış daha sonra çevirisi yapılmış.Sanırım o yüzden karakterlerin isimleride yabancıydı.Ve ben kim kadın,kim erkek,kim trans anlamadım.Hatta ara ara yazar erkek miydi kadın mıydı diye de bakma ihtiyacı hissettim(ana karakteri çözemediğimden).Yazarı ilk defa bu kitapla tanıdım.Filmlerini de hiç duymamıştım.Bazı cümleler çok derindi onları da paylaşmıştım zaten.Kitabı bir hevesle elime aldığımdan o beklentimi karşılamadı.Ne aradım bilmiyorum.Bulduklarım çok değişikti.
Okumak isterseniz zamanlamanızı iyi yapın derim.
