Bu kitap öyle bir kitap ki her yıl okuyum gerekirse her seferinde içinden başka bir anlam çıkarıyorum. bu kitabı ilk okuduğumda 12 yaşımdaydım ve açıkçası normal düz kitap gibi gelmişti. Zaman geçtikçe ve ben okumayı sevdikçe öğrendikçe her yıl bir kere okurum bu kitabı. Şeker portakalından sonra bende ayrı bir yere sahip. kitabın öyle yerleri var ki insanın hem hayatından yerler var bence, küçüklüğünde düşündüğü ya da şu anki hayatında olan. Hatırlıyorum da küçük prense ilk okuduğumda gıcık bile olmuştum sürekli soru sorması hoşuma gitmiyordu. Ama büyüdükçe insan hani daha çok sessizlesir içine kapanır ya, çocukken susan bana susma der gibiydi sor senden bıksalarda sor. en sevdiğim sözlerden bir tanesi tilkinin söylediği şu sözlerdi" vereceğim sır çok basit : insan ancak yüreğiyle baktığı zaman doğruyu görebilir, gerçeğin mayası gözle görülmez." " gülünü bunca önemli kılan, uğrunda harcadığın zamandır. İnsanlar bu gerçeği unuttular, sen unutmamalısın. evcilleştirdigin şeyden her zaman sen sorumlusun. Gül'ünden sen sorumlusun..." Hepimiz evcilleştirdigimiz ve bizi evcillestirenlerden sorumluyuz bazen anlasamasakta bunları da hayattan saymalıyız. hiç düşündünüz mü bilmem ama küçük prensin gezegeni aslında onun iç dünyası, yani bizim bahçemiz dediğimiz yer. o her zaman o baobab ağaçlarını ilk zamanlarında temizler eğer büyür de köklerini tamamen salarsa ondan kurtulması çok zordur. yani aslında Baobablar bizim yaşadığımız travmalar kötü duyguları ifade eder. yani benim anladığım budur.
