"Hedefe ulaşmak için her türlü aracın, adi ve alçakça aracın da, mübah olduğunu sanıyorsun. Ama ben sana diyorum: Hedef, ona ulaştığın yoldur. Bugün atacağın her adım, yarınki yaşamındır."
Psikoloji türü olarak geçen bu kitap aslında tam olarak söylendiği gibi değil. Bir kişisel gelişim kitabı gibi algılarsanız, yanılırsınız. Yazar Nazi Almanya'sında yaşamış bir pskyatr doktoru ve bu dönemde yaşayan nazi taraftarı bir takım insanları -özellikle "Küçük Adam" diye nitelediği bir doktoru- psikanaliz yöntemini kullanarak sert bir dille eleştiriyor.
Kitabı çekici kılan tarafta tam olarak burası aslında. Klasik bir siyasal eleştiri kitabı değil. Psikanaliz yöntemiyle, Hitler sevici güruhu yerden yere vuruyor. Tabi bununla birlikte genel olarak insanlığı ilgilendiren birçok mesajlar var. Çünkü aslında bariz bir şekilde yazar kendini Üst Benlik , "Küçük Adamı" Alt Benlik yerine koyuyor. İnsanda Üst(Süper) Benlik(Ego) ve Alt Benlik(id) sürekli çatışma halindedir. Üst Benlik, Alt Benliği uyarmaya ve dizginlemeye çalışır. İşte yazarımız da her ne kadar dönemsel bir kitap yazmış olsada kendini çağının ötesine taşımayı başarmış.
İnsana dair bazı görüşlerinin, insanı sarsan, kendine getiren bir tarafı var. Tokat etkisi yapıyor. Altı çizilesi birçok analiz mevcut. Özellikle psikoloji severlerin okuması gerektiği bir kitap olduğu düşüncesindeyim.
Sen büyüksün, küçük adam, küçük ve dar kafalı olmadığın zaman.
❝Senin büyüklüğün, küçük adam,
bize kalan son umut.❞
𝙎𝙊𝙉
Albert Camus, bu eseri yazdığında 22 yaşında olduğunu okuyunca aklıma şu soru düştü:
22 yaşındaki bir delikanlının ergenlikten yeni çıkıp gençliğin ilk demlerinin yaşandığı çok genç bir yaşta hangi uzun ve çileli yaşam deneyimleri geçirip hangi algı seviyesiyle düşüncelerini geliştirip iç dünyasında
