"İlkbahar geldiğinde çok sarsıldım, sen çoktan gitmiştin. Kışı geçirmemiştin. Baharın hiç gelmemesini, bir daha bahar olmamasını, bir daha yaz olmamasını diledim bir an. Sen yoktun, mutsuzdum, bütün dünya hüzünlü olmalıydı. "
Dul, Jean Louis Fournier'in 40 yıl evli kaldığı eşi Sylvie 'nin ölümü üzerine yazdığı bir kitabı. Fournier, eşinden önce ölmek istiyormuş, kitapta yer yer kendisini yalnız bırakıp gittiği için sitem ediyor ona. Çoğunlukla da eşiyle yaşadığı güzel anılardan, onu hatırlatan eşyalardan, onun etrafı nasıl güzelleştirdiğinden bahsediyor. 40 yıl boyunca her zaman birbirlerine anlatacak şeyleri olmuş, hatları kopmamış hiçbir zaman. İyi bir evlilikmiş onlarınki. Yazarın anlatımından eşini ne kadar sevdiğini nasıl mutlu bir hayat yaşadıklarını anlayabiliyoruz. Evli insanlar bu kitabı okuyup kendi evliliklerine de bir bakmalılar diye düşünüyorum. Hâlâ elektrik var mı? Eşiniz bir gün aranızdan ayrılırsa geriye ondan nasıl anılar kalacak? Kavgalar mı neşeler mi? Eğer hâlâ yanınızda ise güzel anılar biriktirmeye çalışmalısınız. Fournier 'den okuduğum ilk kitaptı. İçten ve sakin anlatımı ile beni etkiledi, sanırım diğer kitaplarına da bir göz atacağım. Sizlere de tavsiye ederim.
