Sen gittin ve herkes ölmeye başladı...
Günlerdir, etime işlenmiş bir acı ile dolaşıyorum.Başım göğe kalkmıyor, bulutlara bakmaya yüzüm yok. Günlerdir, gördüğümü algılamıyorum, duyduğumu anlamıyorum, konuştuğumu fark etmiyorum. Günlerdir ben, kendimde olamayışımı yaşıyorum. Kelimelerle, hareketlerle, sözlerle, seslerle..
Günlerdir, elim her cüzdanıma gidişinde, içimdeki, etimdeki acı depreşiyor.
Günlerdir, annem her önüme çay koyuşunda, ‘Can neden çayından içmiyorsun’ deyişinde, sustuğumu fark etmeden, kendimi kurcalaya kurcalaya bozuyorum.
Günlerdir, attığım her adımda, yürüdüğüm her yolda, yanımda senin olmadığını fark edip, senin artık hayatımda olmadığını fark edip, senin artık beni görmek istemediğini düşünüp, kendimi çaresiz bırakıyorum.
ve ben günlerdir, neşeli olmaya çalışıp, alkol komalarına girmemek için, kendime yeminler ediyorum, içmeyeceğim diye..
Hikayem Paramparça
Otuzuma basmadan otuz tabut kaldırdık masalladan. Babamdan öncekileri babamla beraber kaldırdık. Ama ilk ölen hep babammış gibi geldi bana yıllarca. Sanki oydu bu ahret furyası başlatan. Öyle değilmiş yeni anladım.
Sen gittin ve herkes ölmeye başladı.
Sayfa 18 - İletişim YayınlarıKitabı okudu
“Sen gittin ve herkes ölmeye başladı.”
Sayfa 20 - İletişim YayınlarıKitabı okudu
sen gittin ve herkes ölmeye başladı
Sen gittin ve herkes ölmeye başladı.
Sayfa 18Kitabı okudu
Sen gittin ve herkes ölmeye başladı...
Sayfa 20 - İletişim YayınlarıKitabı okudu
Sen gittin ve herkes ölmeye başladı
Zaten kim tam anlamıyla sağ kaldığını iddia edebilir ki
Bu kadar meftanın ardından kim biraz zombileşmek istemez
Sen gittin ve herkes ölmeye başladı
Şimdi dilediğim sayfadan başlayacağım bir kitap öner bana
Başsız sonsuz ve ortasız bir hikâye Öner
Ne çok utandık mazideki yaralardan
Her adımda ele geçirilme korkusundan
Sen gittin ve herkes ölmeye başladı
Elinden bir şey gelmeme acısını
Bir arabanın farlarına kilitlenip kalmış sincaplar bilir
Suyun dibine ağır ağır çöken taşlar bilir
Matkapla göğüsünün ortasına açılmış bir pencere düşün
Perdeyi aralayıp kendi yarandan bakıyorsun Dünyaya
Eskisi gibi acımıyor ve de asıl bu acıtıyor
Sen gittin ve herkes ölmeye başladı
Birleşince kısa devre yapan parmak uçlarımız öldü önce
Sonra yeşil öldü benim için sonra kahverengi
Sonra ilk öpüştüğümüz yeri kalbinden bıçakladılar
On iki yıl geçti susmak ne kısaymış
Sen böyle ne güzel sonsuza kadar susalım diyorsun
Sonsuzluk bir gün herkesle konuşur sevgilim bunuda biliyorsun
Sen gittin ve herkes ölmeye başladı
(Emrah serbes)