Ben sevdanın oturduğu sokakta oturuyorum
Geceler hiç bitmiyor ben hiç uyumuyorum
Gecenin efkarı iniyor perde perde
Sevdanın hayali vuruyor arada bir içime
Ben sevdanın oturduğu sokakta oturuyorum
Hani şu perdelerinde mavi kuş resimleri olan
Ali bakkalın hemen yanında 17 numara
O kırgın hayatın tam ortasında
Hani duvarlarında hala yazılar olan o
Oradasın, biliyorum. Bu satırları okuyorsun. Șimdi bu satra geçtin, kaşların çatıldı. Kafan karıştı. Kimle konuştuğumu, bu satırları kime yazdığımı anlamaya çalışıyorsun. Ben
bu satırları sana yazıyorum. Ona, buna, șuna değil. Sana yazıyorum. Dünyanın her neresindesin bilmiyorum, hangi
șehrin hangi sokağından okuyorsun bu yazdıklarımı bilmiyorum.
NE OLURSA HANIMDAN EYLER
Nurten sen kahvenin ne melun sıcağında geldin bana böyle,
Habersiz misafirliğin en güzel yerinde.
Beni sırılsıklam yakaladın,
Ateş başında kalbimin ocağında,
Sen ne kadar yakındın bana ben kördüm.
Nurten hadi eskisi gibi bir kahve yap bana,
Dünyanın perdesini çekelim şöyle yanımıza.
Nurten hadi bir kitap oku bana,
İçinde hâlâ büyüyememiş
… Sen hâlâ sokağımda, uzanıp yatağımda
Gönlümün batağında saplanıp kaldın
Sen hâlâ sokağımda, uzanıp yatağımda
Benim en uzağımda, hem yanımdasın ..
|| Buray