Bir mantar sadece bir mantardır!?.
Az önce yıkayıp doğradığım mantarı hayranlıkla incelerken bir yandan da onları kıskandığımı farkettim.
Bunun sebebi şu: Bir domates daha tohumken kendini bir biber çekirdeğiyle karıştırabilir. Çiçek açarken kendinin çayır çiçeği olduğunu sanabilir. Ya da olgunlaşmış bir domates, kendini cennet hurması zannedebilir.
Aynı şey herhangi bir kedi,
Bu etkinin farkında mısın?
Herhangi bir şey seni yakalayabilir ve sen onu takip edersin. Biri geçiyor... Bakıyorsun, yüzü çok güzel... Seni alıp götürüyor. Elbise, renk, malzeme güzel... Seni alıp götürüyor. Bir araba geçiyor... Seni alıp götürüyor. Çevrende olan bitenler seni yakalıyor. Sen güçlü değilsin. Başka her şey senden daha güçlü. Her şey seni değiştiriyor. Ruh halin, benliğin, zihnin başka şeylere bağlı, nesneler seni etkiliyor.
Yaşadığım ülke içinde kendi mevcudiyetimi her an hisseder oldum. Sanki 'herhangi biri' olarak yaşamanın benim için sonu gelmişti...
Bir gün "Yalnız olmanın güzelliği özgürlüğündedir," demişti, artık uzaklarda olan mavi gözlü yabancı. "İstediğin zaman, istediğin yere gidebilirsin ama etrafında birileri olduğu zaman onlarla kalman gerekir, onlarla hareket etmen, uyum sağlaman..."
Sonra başını kaldırıp gülümsemişti. "Herhangi birini, özgürlüğünden daha çok sevebilir misin?"
Hayır.
Gülümsedi: Mavi gözlü yalancı.
"Çünkü özgürlüğe sahip değilsin, insan sadece eksikliğini hissettikleri uğruna çabalar. O gece sen sevgi istemedin, özgür kalmak istedin. Bu yüzden benim küçük kızım, sen hiç kimseyi sevemezsin."
Sayfa 229Kitabı okudu
Lucienin kamı göğsüne yaslanmış, bacakları kollarının lam altından geçerek sırtına dolanmıştı. Ve ikisinin arasında
kalçaları sıcak vajinasını karın kaslarına dayıyor, orgazm olmak için yanıp tutuşuyordu. Vücudunu öperek yukarı doğru çıkıyor, kadınının kontrolsüz seslerini dinliyordu. Kalbinin üzerine son bir öpücük kondurarak başını kaldırdı ve
Sayfa 93
Fasıl:
Endülüs ülkesinde "Merşanetu'z Zeytun"da salih bir arkadaşımız vardı. Kur'an
öğretirdi. Büyük bir fakih, hafız, erdemli bir kişi olup yoksullara hizmet ederdi. Abdülmecid
b. Seleme adlı bu zat -Allah onu muvaffak etsin- bana şunu anlattı: "Bir gece namaz
kıldığım köşemde Kur'an okuyordum. Kur'an'dan
