En kötüsü, hayır demeyi öğrenemedim. Yemeğe kal, dediler: kaldım. Oysa, kalınmaz. Onlar biraz ısrar ederler; sen biraz nazlanırsın. Sonunda kalkıp gidilir. Her söylenileni ciddiye almak yok mu, şu sözünün eri olmak yok mu; bitirdi, yıktı beni.”
LAVİNİA
Sana gitme demeyeceğim.
Üşüyorsun ceketimi al.
Günün en güzel saatleri bunlar.
Yanımda kal.
Sana gitme demeyeceğim.
Gene de sen bilirsin.
Yalanlar istiyorsan yalanlar söyleyeyim,
İncinirsin.
Sana gitme demeyeceğim.
Ama gitme Lavinia.
Adını gizleyeceğim,
Sen de bilme Lavinia
Sana gitme demeyeceğim.
Üşüyorsun ceketimi al.
Günün en güzel saatleri bunlar.
Yanımda kal.
Sana gitme demeyeceğim.
Gene de sen bilirsin.
Yalanlar isteyorsan yalanlar söyleyeyim,
İncinirsin.
Sana gitme demeyeceğim,
Ama gitme, Lavinia.
Adını gizleyeceğim
Sen de bilme, Lavinia.
Shakespeare okumayın!
Evet, doğru duydunuz.
Shakespeare okumak size ve yakın çevrenize ciddi zararlar verebilir!
Hiç aklımda yokken, tiyatro okumayalı yıllar yıllar olmuşken tanıştım Macbeth eseriyle. Tanışma o tanışma Romeo ve Juliet takip etti kendisini. Akabinde Soneler. Baktım ki adam elini neye değdiyse muhteşem işler çıkarmış, bir gülün
|'Bu bir mektup olsaydı
seni güldürürdüm mutlaka
fakat bu bir şiir, bağışla
seni yine güldürdüğüm için, bağışla
Bak ben kaldım, sen de
Kal! Karanlığa..'|
"Dostoyevski epilepsi hastası, homofobik ve iflah olmaz bir kumarbazdı. Oğuz atay sevdiği kadına yakın olabilmek uğruna karısından boşanıp sevdiği kadının kocasıyla arkadaş oldu evlerine daha sık gidebilmek için. ( Bunun böyle olmadığını savunan yazarlarda var).
salinger yaklaşık kırk yıl evinden dışarı adım atmadı, tek bir kare fotoğrafı
Zinanın içine batmış kardeşim sen de gel... 😪
Bak neler konuşacağız seninle?! 👍🏻 Destan gibi yazdığıma bakma hepsinde " sen" için içlenme var..
Toplum ayıpladı mı seni? 🥺
Hatırlar mısın?:
(Affınızı umarak)
"Lan sen daha milli olmadın mı? 🥺Tecrübesiz olursun bak ha! Kadınlar seni küçümser, ne beceriksizsin oğlum! 🤨Bir keklik
Kalırsan, sende kendimi bulurum, gidersen kendimde beni...
Kal demeyeceğim ama gitme, yine de sen bilirsin.
Kayıpsam, kayıp kalayım bana bir şey olmaz,
Ama kalırsan, kendimi tanırım, kendimi bulurum.
Bilirsin işte, ben kendimden gidince hiçbir yere varamam,
Kendimden geçince bir daha ben olamam.
Beni ben yapan senden ziyade,
Bana benlik katan senden ötürüyüm.
Gitme demem, ama kal yine de,
Bakarsın kayıplardan bir yol buluruz.
Hep merak ederdim küçükken, elimizden kaçıp gidince balonlar nereye ulaşırlar?
Belki onlarla rastlaşırız...
İki kişi olunca ıssız olmaz hiçbir yer,
Gezer, dolaşır yine geliriz.
Gel demem ama yine de sen gel,
Bakarsın ki mutlu oluruz.
İhtimal olsun ama ihmal olmasın,
Kayıp olmanın zorluğunu bilirim,
Beni ara demeyeceğim ama sen yine de beni bul.
İncelemeden çok bir iç döküştür!
Neye nerden başlayacağımı bilmediğime göre ortasından başlayarabilirim. Bu düşünmeler mahvetti sonuçta bizi. Herhangi bir konuya bile nereden başlayacağımızı hep düşündük daha doğrusu ben öyle yaptım. Şimdi şu çoğulculuktan çıkıp kendim olarak devam etmeliyim yazdıklarıma. Saçmalayabilirim önemli değil. Kimin ne