en aydınlık beyaz, en telaşsız mavisin sen.
başaklar gibi sarı, bir sır gibi yeşilsin sen
hüzünlenmiş bir gri, yaş akıtan siyahsın,
karanlık geceyi aydınlatan,en parlak yıldızsın sen.
yaz vakti izmirsin,sonbaharda istanbul
dudaklarımdan düşmeyen,
en güzel şarkısın sen.
bir şiir kitabı gibi
en güzel hediyesin sen…
bu günlerde,meşgulüm ben;
seni çok düşünüp,çok sevmekle.
gecenin sabaha duyduğu özlemle,
benim sana duyduğum,özlem de.
deseler ki “kimsin sen?”
sana duyduğum hasretim ben.
her şey sana benzese de
hiçbir şeye benzemezsin sen.
günün en güzel saati,
en sevdiğim renksin sen.